De kwab, van belang voor het verwerken van vroege visuele informatie, komt gebakken in combinatie met een groene pepersaus en verse peterselie optimaal tot zijn recht. Professor Jolien Steenberg, die het onderzoek leidde, is enthousiast over de prestatie van haar team: ‘Dit onderzoek vereist de nodige neuroanatomische kennis. De visuele schors vertoont enorme individuele verschillen, dus als je het lekkerste stukje wil hebben, moet je zorgvuldig scannen.’ Steenberg vermoedt een evolutionaire oorzaak waarom de visuele schors zo heerlijk is: ‘Als je hersenstam of motorcortex eerst wordt opgegeten kun je bijvoorbeeld niet meer vluchten.’
Steenberg hoopt met een nieuwe beurs vervolgonderzoek te kunnen doen. ‘We hebben nu alleen naar hersengebieden gekeken, maar verschillende neuronen zullen andere smaaksensaties teweeg brengen. Zo vermoeden we dat gliacellen een mooie stevige basis voor andere, sterkere smaken zullen vormen, terwijl motorneuronen juist erg mals zullen zijn. Er is nog zoveel onbekend op neuroculinair gebied, dat maakt het enorm spannend.’
De doorbraak is onder neurowetenschappers met bewondering ontvangen. De implicaties van de bevinding zijn volgens collega Steven Lakens enorm: ‘Jarenlang werd aangenomen dat de hersenstam en de amygdala de smakelijkste onderdelen zijn, maar dat was nooit goed onderzocht. Wel moeten we voorzichtig zijn met generalisaties. Dit onderzoek is bij mensen uitgevoerd, dus je kunt niet met zekerheid zeggen of de conclusies ook voor dieren gelden.’
De bevinding is wetenschapssociologisch eveneens van belang, aldus wetenschapsjournalist Hans van Tongeren: ‘Er klinkt een steeds luidere roep om praktische toepasbaarheid van wetenschappelijke kennis. Dit onderzoek is een prachtig voorbeeld van valorisatie. Je weet nu direct voor welk stukje hersenen je moet gaan wanneer je een sjiek diner aan het voorbereiden bent.’
