Het boek van Christiaan Vinkers heeft een heldere boodschap: burn-out bestaat niet. Daarmee is Vinkers schatplichtig aan het adagium van wetenschapsfilosoof Ludwig Wittgenstein: ‘Waarover men niet spreken kan, daarover moet men zwijgen.’ Kunnen we inderdaad niet spreken van burn-out en moeten we daarover dan maar zwijgen? En wat is dan het alternatief, waar moeten we het dan wel over hebben? Daarover is Vinkers ook heel duidelijk: over stress. In zijn ogen is burn-out namelijk niks anders dan het eindstadium van stress.
Laat ik echter beginnen met een compliment. Het vlot geschreven boek is een welkome bijdrage aan de maatschappelijk discussie over burn-out vanwege de kritische toon en
