Harald Merkelbach publiceerde columns en andere beschouwingen in diverse tijdschriften, variërend van NRC Handelsblad tot De Psycholoog. In deze bundel herdrukte hij 44 stukken, verdeeld over zes afdelingen. De auteur sluit zijn verzameling af met een nawoord waarin hij bepleit om kritisch denken een vaste plek in het onderwijs te geven. In zijn laatste alinea haalt hij een Griekse filosoof aan – maar hij noemt niet welke – die ooit opmerkte ‘dat het een teken van een ontwikkelde geest is om over verhalen na te kunnen denken zonder ze voor waar te accepteren’. Goede columns bestaan uit persoonlijke verhalen: met de titel van deze bundel nodigt Merkelbach ons kennelijk uit om na te denken over wat hij schrijft, maar om hem nooit op zijn woord te geloven.
De onderverdeling in afdelingen heeft weinig betekenis: soms gaan enkele stukken min of meer toevallig over hetzelfde
