In publicaties over waarnemingspsychologie is soms een plaatje te vinden met talrijke zwarte vlekjes op een wit vlak. Wie langer kijkt, ziet opeens een hond verschijnen, een dalmatiër, die tussen afgevallen bladeren snuffelt. Het witte vlak blijkt nu bovendien diepte te vertonen. Er is nog iets bijzonders: wie deze gestaltswitch eenmaal heeft ondergaan, kan nooit meer het oorspronkelijke beeld van vlekjes in een plat vlak terugzien. De ene kijk op de werkelijkheid is definitief vervangen door een andere.
In De overtocht beschrijft Berry Vorstenbosch zijn eigen psychoses op een manier die sterk doet denken aan het plaatje met de dalmatiër. Ook bij hem klapt het wereldbeeld plots om. Hij vergelijkt zijn ervaringen echter niet met figuren uit de waarnemingspsychologie, eerder denkt hij aan creatieve processen bij Einstein en Descartes. Deze geleerden zagen, net als hij, opeens hoe zij ‘losse’ verschijnselen op een nieuwe
