Hoofdonderzoeker Jarno ‘t Hof licht de methode toe: ‘Traditioneel werken we in de ontwikkelingspsychologie met ‘looking times’, door te bestuderen naar welke stimulus baby’s langer kijken. Maar je kunt nog veel meer afleiden door ook naar andere soorten gedrag te kijken.’
Vanaf een jaar begrijpen kinderen zelfs abstracte concepten, zo blijkt uit hun gedrag. Zo werd er vaker onbedaarlijk geschreeuwd, en vielen kinderen regelmatiger om wanneer ze omringd waren door verschillende kleuren Duploblokjes. ‘t Hof: ‘Het is evident dat ze zelfs op deze jonge leeftijd al onderscheid kunnen maken tussen het speelgoed an sich, het concept van een duploblokje als het ware, en individuele legoblokjes die voor ze liggen. De frustratie van de imperfectie van hun speelgoed uiten ze heel duidelijk.’
In vervolgexperimenten bleek verder dat baby’s al vanaf de geboorte sneller een boertje laten wanneer het televisieprogramma De Wereld Draait Door opstaat en dat meisjes van nog geen 11 maanden significant vaker in een belastingaanslag bijten dan in een speelgoedfolder. ‘Uit die verschillen in ‘biting times’ kun je eenvoudig afleiden dat ze begrijpen dat de belastingaangifte door hun ouders als onprettig wordt ervaren,’ aldus ‘t Hof. ‘We hebben nu exploratief onderzoek op Stapel staan of baby’s in de baarmoeder reeds gevoelig zijn voor literaire teksten.’
Hoogleraar ontwikkelingsethiek Nienke Larens maakt zich zorgen om de ethische aspecten van het onderzoek: ‘Natuurlijk is het belangrijk te begrijpen of een ongeboren foetus door middel van schopbewegingen zijn of haar literaire voorkeur kan aangeven. Aan de andere kan kun je je afvragen of het verantwoord is om ze in die kwetsbare fase bloot te stellen aan onbeholpen beeldspraak van Kluun en de soms wat genante ontboezemingen van Heleen van Royen. Zo’n kind moet je niet als een middel tot een doel gebruiken. Dat voelen ze volgens mij in de baarmoeder reeds al te goed.’ (RvdT)
