Het fascineert me dat die klomp cellen ervoor zorgt dat we dingen onthouden, waarnemen, met elkaar kunnen praten… De studie psychobiologie kende ik niet. Maar toen ik er eenmaal kennis mee maakte, was de keuze snel gemaakt. Ik bestudeerde het brein vanuit meerdere perspectieven. Bijvoorbeeld hoe het brein geëvolueerd is, hoe eiwitten tot expressie komen en hoe taal is ontstaan. Ik leerde ook programmeren en modelleren. Eigenlijk vond ik alles leuk. De naam psychobiologie is wel een beetje misleidend trouwens. Het gaat vooral over biologie, veel minder over psychologie. Onderzoek doen sprak me altijd al aan. Tijdens mijn studie voerde ik veel experimenten uit, zoals elektrische stroompjes door de grote zenuw van een regenworm geleiden. Of met een elektro-encefalogram (eeg) de hersenactiviteit van mijn medestudenten meten.
Uiteindelijk deed ik drie onderzoeksstages. Allemaal met (behulp van) proefdieren. Wetenschappers die ik toen leerde kennen, konden goed verantwoorden waarom het gebruik van proefdieren nodig was. Dat vond ik inspirerend. Ze gingen ook
