In Utrecht moet je in het tweede jaar al een specialisatie kiezen, ik koos voor kinder- & jeugdpsychologie, omdat ik enthousiast was geworden van het inleidende vak. Ook het feit dat je iets kunt betekenen voor jongeren sprak me aan. Als jongeren dreigen te ontsporen, kun je nog zoveel doen. Ze zijn nog zo plooibaar.
Zelf kom ik uit een fijn gezin, mijn vader is huisarts, mijn moeder docent Nederlands als tweede taal. Ze hebben voor mijn geboorte een aantal jaar in Malawi gewoond, waar mijn vader als arts werkte en mijn moeder vrijwilligerswerk deed. Misschien komt mijn motief voor de keuzes die ik maak, ook daar vandaan.
In het derde jaar heb ik een minor jeugd en criminaliteit gedaan, een blok voor zowel psychologie- als rechtenstudenten. Daarna wist ik zeker dat ik uiteindelijk deze kant op wil. Dat had deels te maken met hoe het vak was ingericht, maar het gaf tegelijk een verfrissende kijk op jeugdcriminaliteit. Positiever dan hoe er tegenwoordig in de maatschappij tegenaan wordt gekeken.
Zomerkamp
In Utrecht is er weinig mogelijkheid om een kijkje te nemen in de praktijk. Ik geloof dat dat inmiddels wel wat is verbeterd, maar destijds miste ik het, vooral omdat we al aan het eind van het eerste jaar voor een richting moesten kiezen. In de zomervakantie van het derde jaar ben ik begeleider geweest bij een zomerkamp van de ymca voor kinderen die het thuis minder goed hadden of die in woongroepen of instellingen woonden. Ik deed daar niet het werk van een psycholoog, maar werkte wel met de doelgroep waarmee ik dacht te willen werken. Ergens vroeg ik me af of ik wel met deze kinderen zou willen en vooral kunnen werken. Op het kamp was het leuk, maar niet altijd even makkelijk. Zo hebben we een meisje naar huis moeten sturen, omdat ze een begeleider met een mes had bedreigd. Een ander meisje liep weg en we moesten haar midden in de nacht in het bos gaan zoeken. Het zijn kinderen die heel makkelijk omslaan. Overdag heb je het heel gezellig en ’s avonds hoeft er maar iets kleins te gebeuren of ze schelden je de huid vol. Daar moest ik aan wennen, ik moest leren het me niet aan te trekken, maar professionele afstand te houden. Uiteindelijk bevestigde het mijn keus: ik vond het bijzonder om met deze doelgroep te werken. Dat was een opluchting, want stel je voor dat het me niet gelegen had…
Mijn bachelor had ik gehaald, maar ik wilde graag nog naar het buitenland. Ik heb een half jaar in Barcelona gestudeerd, aan de Universitat Autonoma de Barcelona. Het ging me vooral om de ervaring, de vakken koos ik heel pragmatisch: ik keek of ze in het Engels werden gegeven. Het was een geweldige tijd. Wat me vooral opviel, was dat de studenten politiek actief waren. Er waren vaak demonstraties en regelmatig was de universiteit om die reden een dag gesloten. Het was relaxed, het Spaanse leven, maar intellectueel was het geen grote uitdaging.
Geld verdienen
Toen ik terugkwam, moest ik hier nog mijn bachelor-scriptie schrijven. Daarna ben ik een jaar bestuurswerk gaan doen bij sps, de studentenafdeling van het nip. Voor ik aan mijn master zou beginnen, wilde ik eerst zien wat er voor mogelijkheden binnen het beroepenveld zijn. Daarna heb ik nog een half jaar gewerkt bij het nip, om te sparen. Ik wilde tijdens mijn master mijn onderzoek in Zuid-Afrika doen en daar had ik geld voor nodig. Ik heb daar via de Universiteit Utrecht een project gevonden en gesolliciteerd. In Zuid-Afrika is veel seksueel en huiselijk geweld. Ik heb daar een interventie voor jonge mannen onderzocht, vooral gericht op seksegelijkheid.
Kaapstad was een westerse stad en we zaten in een studentenwijk, dat was niet per se anders dan hier in Europa, maar we werkten in de townships, de armere wijken, en dat was wel een groot verschil met hier. Er is daar veel geweld en veel alcoholmisbruik. De bibliotheek waar we de sessies gaven, stond in een van de gewelddadigste wijken. We werden wel eens gebeld dat we niet konden komen, omdat er een schietpartij aan de gang was. De week erop hoorden we de verhalen en lieten de jongens de kogelgaten in het hek zien. Dat kwam wel binnen.
Het was even omschakelen om weer terug te komen. Ik ben vrij snel begonnen met mijn stage in het ambulatorium van de Universiteit Utrecht. Dat is de polikliniek, ik werk op de afdeling Forensische Jeugdzorg. We doen behandeling en diagnostiek en als stagiaire houd ik me vooral bezig met diagnostiek.
Ik heb bewust wat langer over mijn studie gedaan, want daardoor sta ik nu wat steviger in mijn schoenen. Ik ben in heftige omgevingen geweest en dat bevalt me. Hoe zeg ik dat? Spannend is niet het goede woord, maar in minder turbulente omgevingen zou ik sneller verveeld raken.’
Foto: Herman Wouters
