Hoewel het eerste jaar daar ook erg basaal was en veel vakken overlapten met het hbo, vond ik dat al leuker. Studeren op de universiteit is zelfstandiger. Het tweede en derde jaar vond ik nog weer boeiender worden, omdat we in die jaren veel vakken zelf mochten kiezen. Ik heb bijvoorbeeld de minor kindermishandeling gedaan. In die minor keek je vanuit verschillende disciplines naar het fenomeen, zoals de juridische, de forensische en de medische kant. Bovendien kon ik zo stage lopen en een beetje praktijkervaring opdoen. Daar had ik behoefte aan na drie jaar studeren.
Nu wordt het echt
Voor mijn master ben ik overgestapt naar Utrecht. Daar, bij het vak cognitieve gedragstherapie, dacht ik voor het eerst: nu wordt het echt, nu word ik psycholoog. Ik liep ook al stage op een middelbare school en na ieder werkcollege had ik zin om op mijn stage allerlei dingen uit te proberen. Ik weet nog dat ik daar een leerling begeleidde en opeens zag ik de overeenkomst met een casus die we op een werkcollege hadden gehad. Daarom ben ik met de leerling begonnen met het vijf-g-schema – dan ga je kijken naar de gebeurtenis, de gedachten, het gevoel en het gedrag dat iemand vertoonde en de gevolgen ervan. De leerling was er echt bij gebaat. Ze kon achteraf ook uitleggen hoe het haar had geholpen. Het gaf mij het gevoel dat ik als psycholoog echt iets kan doen waar iemand iets aan heeft.
Toen ik op zoek ging naar een stage, was ik verrast dat ik vacatures in het onderwijs tegenkwam. Ik had me niet gerealiseerd dat psychologen daar zo van betekenis konden zijn. Ik solliciteerde op een middelbare school in Almere en daar werd ik aangenomen. Wat me vooral zo bevalt aan die omgeving, is de informele sfeer. Ik kon makkelijk even bij collega’s binnenstappen. Ook studenten zoeken makkelijk contact. Dat is een groot verschil met ggz-instellingen, waar het er formeler aan toe gaat. Met studenten kun je sneller een vertrouwensband opbouwen. Mijn taken tijdens mijn stage waren heel gevarieerd: leerlingen begeleiden, oudergesprekken voeren, trainingen geven, tests afnemen, verslagen schrijven. Op een gegeven moment kon ik daar ook leerlingbegeleider worden. Ik had een geweldige begeleider en het vertrouwen in mij was zo groot, dat ik me echt heb kunnen ontwikkelen, zowel op persoonlijk als op professioneel vlak.
Horrorverhalen
Ik studeerde af als basispsycholoog en wist dat ik graag op een school wilde werken. Nog voor mijn afstuderen had ik al een nieuwe baan. Ik had me er vooraf druk over gemaakt, je hoorde van die horrorverhalen van mensen die jarenlang werkeloos bleven. Ik kwam een functie tegen als loopbaanadviseur op een mbo-college. Ik heb mijn cv langs gebracht en kon toen meteen kennismaken met degene die erover ging. Een maand later hoorde ik dat ik op gesprek mocht komen. Ik was zo blij. Het was een fijn gesprek en dezelfde middag hoorde ik dat ik door mocht naar de volgende ronde. Ook de tweede ronde gesprekken gingen goed. De volgende dag zouden ze me bellen met de uitslag. Ik zat thuis op de bank zenuwachtig te wezen. Ze belden en zeiden dat ze me graag wilden hebben! Mijn weekend kon niet meer stuk.
Ik werk er nu een paar weken. Ik ben perfectionistisch, dat zorgt wel voor de nodige spanning. Maar tegelijkertijd voel ik vertrouwen, ze gaan ervan uit dat ik het wel kan. Eerst moet ik me goed inlezen, zodat ik goed op de hoogte ben van verschillende opleidingen en ook op het gebied van wet- en regelgeving. Afgelopen maandag had ik mijn eerste gesprekken met leerlingen zonder begeleider. Het was fijn om het nu alleen te kunnen doen. Het ging goed, ik heb er veel plezier in!
Ik krijg voornamelijk studenten die zijn ingeschreven bij een opleiding die hen tegenvalt. Samen gaan we op zoek naar beter passende mogelijkheden. Vervolgens kan ik ook tests afnemen, of doorverwijzen naar de schoolmaatschappelijk werker of orthopedagoog. Het gaat er vooral om wat de student nodig heeft. Ik heb nu al zin om morgen weer naar mijn werk te gaan.’
