Een jongetje komt de behandelkamer binnengerend. Hij draagt een groen gestreept truitje en heeft prachtige grote ogen waarmee hij niemand aankijkt. Hij gaat naar de robot, kijkt er schuin naar. Zijn moeder roept hem tot de orde. Hij moet eerst even een handje komen geven.
‘Hallo Nico,’ zegt orthopedagoog Iris Smeekens.
Smeekens werkt bij Karakter, een centrum voor kinder- en jeugdpsychiatrie. Hier doet ze wetenschappelijk onderzoek bij kinderen met autisme naar het effect van de behandelvorm ‘Pivotal Response Treatment’ (prt). Smeekens onderzoekt daarbij ook of de inzet van een robot meerwaarde heeft.
Het achterliggende idee is niet heel ingewikkeld: kinderen met autisme zijn vaak dol op techniek. En robots zijn voorspelbaar, ze gedragen zich minder ingewikkeld dan mensen. En juist kinderen met autisme hebben aan duidelijk en voorspelbaar gedrag een grote behoefte. Mogelijk vinden ze het daarom leuk om met een robot contact te maken en leidt dat tot vergroting van hun communicatieve vaardigheden.
Of Nico de robot heel erg
