‘Vooral één cliënt is me bijgebleven. Hij was eind veertig en gescheiden toen hij bij me kwam. Zijn kinderen woonden niet bij hem. Hij bouwde klassieke muziekinstrumenten en was muziekleraar. Hij kwam bij me met iets waar hij al heel lang naar verlangde, een rare fantasie: hij wilde borstjes.
Om dat verlangen beter te begrijpen, hebben we samen zijn levensverhaal besproken. De gezinssituatie waarin hij was opgegroeid, was complex. Zijn vader was in de oorlog lid geweest van de verkeerde partij. Een ontgoochelde, verbitterde, perfectionistische man, teleurgesteld in het leven, de wereld en in de grote leider die toch niet zo groot bleek te zijn. Toch was de man ook een warme, liefhebbende vader met wie mijn cliënt als kind een goede band had. Inmiddels was zijn vader overleden. Zijn moeder leefde nog, maar was een kille, afstandelijke vrouw.
In zijn ouderlijk huis kwamen veel excentrieke en artistieke mensen over de vloer. Ondanks zijn politieke voorkeuren, omarmde zijn
