De in de titel gebruikte term ‘walgingsreflex’ is oorspronkelijk afkomstig uit behandelmethodieken voor eetstoornissen, maar ik zou deze in het kader van dit artikel vooral willen gebruiken om de veel voorkomende reactie te typeren zodra het onderwerp pedofilie ter sprake komt. Men krijgt een walgende uitdrukking op het gezicht, stopt met afwegen, nadenken, redeneren enzovoort. Men verliest direct alle gevoel voor nuance en complexiteit, resulterend in uitspraken waarbij zelfs het (voort)bestaan van pedofielen ter discussie wordt gesteld – ofwel gereduceerd tot ‘opsluiten, deporteren of castreren’. Net als het verschijnsel pedofilie zelf komt deze walgingsreflex in alle lagen van de bevolking voor, bij leken wat meer dan bij professionals, en de laatste jaren wat meer dan vroeger; in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw werd opvallend tolerant gedacht over dit fenomeen.
Pedofilie en seksuele ‘revolutie’
Vanaf eind jaren zestig was het morele vooruitgangsgeloof zo groot dat er bijna sprake was van een collectieve verwachting
