Log in
‘Mijn ouders werkten in de zorg, daarom was de studie psychologie voor mij een logische keuze. Ik ben ontwikkelingspsychologie gaan studeren, maar al snel voelde ik me meer aangetrokken tot de forensische psychologie. Toen ik stage ging lopen, koos ik voor een jeugdgevangenis. Ik geloof dat mijn motivatie destijds vooral was dat ik het spannend en uitdagend vond, het fascineerde me. Ik snap dat je in de war kunt raken, kan me voorstellen dat alles misgaat in je leven en dat je een gevoel krijgt van dat het allemaal niet meer uitmaakt. Maar toch… dat je echt over de grens gaat, dat je geweld gebruikt, dat kan ik niet begrijpen.
Geertje Kindermans

Die fascinatie heb ik nog steeds, ook nu ik in het Pieter Baan Centrum (pbc) werk. Ik werk daar niet als uitvoerend psycholoog, wat ik daarvoor wel heb gedaan, maar zit in het management. Ik ben manager Rapportage en Zorg en lid van de directie. In het pbc komen ‘de moeilijkste gevallen’; heel zware zaken waarvoor vaak veel media-aandacht is. En er komen verdachten die moeilijk onderzoekbaar zijn omdat ze weigeren mee te werken of juist de schijn ophouden dat er geen problemen zijn. Wij observeren de verdachten en doen diagnostisch onderzoek om antwoord te krijgen op de vraag: is er sprake van een stoornis of een deviante ontwikkeling waardoor het misdrijf is gepleegd? Is dat het geval, dan kan er sprake zijn van vermindering van de toerekeningsvatbaarheid en geven we advies hoe de stoornis te behandelen en welk juridisch kader daarbij nodig is.

Het gaat in mijn werk ook om het creëren van een klimaat waarin goede zorg