De verhalen over ontgroening waar de kranten de laatste tijd bol van staan, volg ik dan ook met belangstellende verbazing. Ook Peter Prudon verwondert zich over het onder werp; in dit nummer maakt hij een fascinerende analyse en vergelijkt hij de ontgroening van studenten met de initiatierituelen bij de papoea’s.
Een andere groep waartoe ik niet behoor, is die van misdadige meisjes. Dat zijn meisjes die zijn ontspoord, bijvoorbeeld omdat ze omgaan met ‘ongunstige jongens’ en vervolgens naar een heropvoedingsgesticht worden gestuurd. Saskia Bultman beschrijft hoe deze meisjes in de loop der tijd zijn beoordeeld door psychologen. Daarvoor zijn sterk uiteenlopende methoden ingezet, van de Rorschachtest tot, later, psychologisch therapeutisch onderzoek. In haar artikel concludeert ze dat verschillende meetmethodes verschillende definities van misdadige meisjes opleveren.
De kwestie van het al dan niet behoren tot een groep speelt ook een rol in het verhaal van Semiha Denktas. Het heersende idee is dat we de grootste gezondheidswinst kunnen behalen door onze ongezonde levensstijl aan te passen, schrijft Denktas. Maar het is de vraag in hoeverre we dat zelf in de hand hebben, stelt zij. Onze levensstijl hangt namelijk onder meer af van de groep waartoe we behoren.
En tot slot onze junior deze maand, Mariëtte Bossinade. Zij behoorde tot de groep oudere werknemers die zich niet helemaal gelukkig voelen in hun baan. Maar ouderen moeten geen rigoureuze carrièreswitch meer maken, is het algemene idee. Bossinade legde zich daar niet bij neer, ze ging naast haar drukke baan psychologie studeren aan de OU. Uiteindelijk studeerde ze af en nu, vlak voor haar vijftigste verjaardag, kan ze trots melden dat ze als psycholoog is aangenomen. Het is wel degelijk mogelijk je te ontworstelen aan de groep waartoe je behoort; dat is de optimistische conclusie die we uit haar verhaal kunnen trekken.
