‘Ik ben altijd consultant of organisatie-adviseur geweest, maar op dit moment heb ik geen baan. Dat zit zo: mijn vrouw en ik hadden een paar jaar geleden het plan opgevat naar Rome te wandelen, maar onze toenmalige werkgevers vonden dat geen goed idee. Na twee jaar intensieve voorbereidingen namen we daarom allebei ontslag en trokken we wildkamperend door Europa. Maar na een maand lopen, vierhonderd kilometer verder, kreeg mijn vrouw een peesontsteking in beide voeten en moesten we opgeven.
Ik heb nu geen baan, maar wil mijn eigen bedrijfje uitbouwen om roeicoaches op te leiden en te begeleiden. Ik ben oud-wedstrijdroeier en gefascineerd door alles wat met roeien, automatiseren en doceren te maken heeft. Die drie interesses combineer ik in dit bedrijfje, ik heb trouwens altijd bedrijfjes naast mijn werk gehad.
Pas vorig jaar kwam ik erachter dat ik hoogbegaafd ben. Ik belde met een goede vriendin en klaagde een beetje over de problemen op mijn werk. Opeens zei ze: “Ja Jeroen, maar jij bent ook hoogbegaafd.” In eerste instantie vond ik dat onzin, maar ik ging toch eens verder kijken. Ik kwam op websites lijsten van kenmerken van hoogbegaafden tegen en herkende me erg in alles wat werd genoemd. Mijn snelle denken bijvoorbeeld, hoewel ik niet goed was op school. Als ik ergens in geïnteresseerd ben, gaat het helemaal vanzelf. Maar voor vakken die me niet interesseerden haalde ik met moeite zesjes. Ik had lange tijd een heel laag zelfbeeld.
Ook levendigheid en de innovatieve ideeën die steeds opborrelen, horen erg bij mij. Ik zit altijd vol plannen die ik vervolgens ook echt uitvoer: raketten of mijn eigen relaiscomputer bouwen (een eenvoudige computer opgebouwd uit elektromechanische componenten die aan- of uitgezet kunnen worden, red), een sleehondenreis in Noorwegen maken, oud en nieuw vieren op een onbewoond eiland… Het komt in me op en ik ga het regelen. Het leven moet in brede zin de moeite waard zijn.
Ik heb geen test gedaan om te bevestigen dat ik hoogbegaafd ben, dat vind ik niet nodig. Ik weet wel dat ik slim ben, maar dat is voor mij niet de essentie van hoogbegaafd zijn. Ik maak een onderscheid tussen hoogintelligent en hoogbegaafd. Ik ken veel mensen die heel intelligent zijn, maar zonder de zijnskenmerken die ik heb: de dynamiek, de creativiteit, levendigheid en gretigheid. Een hoogintelligent iemand ziet muren, een hoogbegaafde gaat er dwars doorheen. Ik kom dan ook maar weinig mensen tegen die met mij resoneren.
Ik ga geen test doen, want heel extreem gezegd: het maakt niet uit of ik hem wel of niet haal. Dat ik mezelf het label hoogbegaafd heb gegeven, heeft me enorm geholpen. Het is life-changing geweest. Ik ben veel rustiger en tevredener met mezelf. Ik begrijp veel beter hoe mijn leven gelopen is, door wat ik nu weet over hoogbegaafdheid. Neem mijn omgang met mensen, die is sterk verbeterd, omdat ik snap wat er gebeurt. Als ik vroeger een oplossing voor een probleem gaf en ik kreeg helemaal geen reactie, dacht ik dat de ander weerstand tegen mij voelde. Inmiddels weet ik dat het niet aan mij ligt, maar dat de ander mij misschien niet meteen kan volgen, omdat ik te snel ga. Dus toen het laatst gebeurde, werd ik niet gefrustreerd, maar liet het even rusten. En twee maanden later herhaalde ik de oplossing in exact dezelfde bewoordingen en toen reageerde die ander enthousiast: “Geweldig! Gaan we doen!”
Mijn hoogbegaafdheid heeft zich lang verborgen gehouden, ondanks verschillende coaches en therapieën die ik had om me te helpen bij alles wat er niet lukte in mijn leven. Die therapeuten hoorden me aan, probeerden me te helpen, maar niemand bracht het in verband met hoogbegaafdheid. Het is te onbekend, is mijn indruk.
Ik ben terughoudend om over mijn hoogbegaafdheid te praten, omdat het mensen afschrikt. Mensen vinden het vaak bedreigend, vinden dat ik me uitsloof. Ik heb niet het vertrouwen dat het positief ontvangen wordt. Bovendien schept het verkeerde verwachtingen. Ze denken vaak dat ik geen fouten maak en geen onhandige dingen doe, maar ik ben ook maar een mens.
Soms laat ik iets wat ik af heb, rustig even liggen, hoewel ik het klaar heb, om mensen niet te overrompelen. Daarom is omgaan met andere hoogbegaafden zo makkelijk en leuk voor mij. Het schakelt veel sneller, ik hoef niet zo stil te staan bij hoe de ander iets ontvangt, ik kan gewoon mezelf zijn.
Als je hoogbegaafd bent, is het heel belangrijk dat je dat weet. Ik kan beter met mezelf omgaan en begrijp beter hoe anderen naar mij kijken. Ik ben niet vervelend of naar of gemeen of zo. Je krijgt alleen heel veel van mij.’
Of het nu klopt of niet, het label hoogbegaafdheid heeft me erg geholpen
Beeld: Peter Valckx
