Het psychologieonderwijs is te massaal en onpersoonlijk, luidt vaak de klacht. Vaak hielden docenten een verhaal en als student zat je te luisteren en eventueel kon je een vraag stellen. Vorst deed het tegenovergestelde, hij liet vooral zijn studenten aan het woord. Dan ging het over betrouwbaarheid van een test en vroeg hij: “Janwillem, hoe zou jij de betrouwbaarheid van een test beoordelen?” Daarna vroeg hij het een volgende. Hij creëerde een veilige sfeer zodat je vrijuit durfde te praten en te associëren. Op het laatst nam hij zelf het woord.
In het begin was dat wennen, je bent als student opeens zichtbaar. Maar het was daarna opwindend en spannend. Bij methodenleer gaat het niet alleen om de kennis die er is, maar het gaat er ook om dat je zelf nieuwe dingen kunt verzinnen en kunt nadenken over hoe het ook anders kan.
Vorst is een inspirerende man. Hij heeft bijna zijn hele carrière doorgewerkt aan
