‘Ik werkte bij Schouten en Nelissen als trainer/adviseur en dat deed ik met veel plezier. Ik was er ook trots op om bij een van de mooiste en grootste adviesbureaus te werken met grote klanten en allemaal goeie professionals. Iedereen werkte er veel en hard. Ik vond het lekker daarin mee te gaan.
Toch zag ik ook een keerzijde. Zo was er een leasemaatschappij waar men ons vroeg of we de afdeling verkoop een cursus timemanagement wilden geven. Maar de tijd managen was het probleem niet, die mensen konden dat best, er was iets anders aan de hand. Vroeger deed iedere accountmanager het hele contact met de klant, hij leerde de klant kennen, zocht een geschikte auto uit, belde ieder kwartaal of het nog beviel. Sinds een reorganisatie mochten ze nog maar een stukje doen. De een mocht alleen klanten binnenhalen, de volgende moest de auto’s uitzoeken en de informatie doorgeven aan de administratie, de derde belde na. Het waren allemaal sociale jongens en meisjes, maar niemand onderhield echt contact met een tevreden klant die blij was met zijn auto. Door die manier van werken was er bovendien geen verbinding meer met het grotere doel. De kick ging eraf, er was geen stimulans om af en toe een tandje bij te zetten en de werkdruk was daarom vooral een last.
Hetzelfde zag ik in andere organisaties gebeuren: wij kwamen cursussen time- en stressmanagement geven, maar daarmee losten we de problemen niet écht op. In die tijd raakte ik geïnteresseerd in bevlogenheid en begon ik meer over positieve psychologie te lezen.
Jeuk
Op een gegeven moment veranderde mijn eigen leven. Ik kreeg een kindje. Toen ik terugkwam van zwangerschapsverlof, had ik veel zin om weer te gaan werken en ik had bedacht dat ik me in mijn werk meer wilde bezighouden met bevlogenheid. Maar al snel merkte ik dat ik niet meer in het stramien paste. Ik was veranderd, dingen die ik eerder leuk vond, kostten me nu energie en waar ik vroeger graag tijd voor maakte, paste nu niet meer in mijn agenda. Ik hechtte minder waarde aan grote trajecten, belangrijke klanten, veel collega’s. De baan paste niet meer helemaal bij me, het voelde als een soort jeuk.
Op een dag zat ik met mijn gezin in de auto op weg naar familie in Groningen. Tijdens die lange rit maken mijn man en ik altijd plannen en fantaseren we over van alles. Nu fantaseerde ik over het idee om mijn eigen bedrijf te beginnen. Ik vroeg me hardop af of ik dat echt wilde en of ik het zou kunnen. Ook vroeg ik me af of ik wel onderscheidend genoeg was. Als het werk niet aangenaam meer voelt, als het begint te jeuken, dan kun je dat maar beter accepteren en nagaan wat je dan wel graag zou willen. Probeer het verlangen niet weg te drukken, maar maak het juist groter. Ga na: wat werkte er eerder toen je in een vergelijkbare situatie zat? Zo’n proces hoeft niet zwaar te zijn, het is leuk, dan komt er energie vrij. Om daar honderd procent voor te kiezen, dat doen nog niet zoveel trainingsbureaus. Ik wilde dat wel gaan doen. Mijn man zei: “Maar dat ís onderscheidend. Niet iedereen denkt zo en het past in de huidige tijd.” Ik vroeg me vervolgens af of we dat financieel konden doen. Hij reageerde pragmatisch: dat gingen we dan uitrekenen.
Flow
En zo begon het. Ik nam me voor om dat het komende jaar eens te gaan uitwerken. Toen we op zondag weer thuis waren, zijn we het meteen gaan uitrekenen. Financieel kon het. Vervolgens heb ik mijn gedachten op papier gezet, dat werd het ondernemersplan. Daarna bedacht ik een stappenplan om er te komen. En toen dat plan er eenmaal was, kon ik niet meer wachten. Binnen twee maanden heb ik tegen mijn baas gezegd dat ik voor mezelf wilde beginnen. Hij reageerde positief, ik krijg nog steeds opdrachten van Schouten. Ik had het geluk dat het vanaf het begin goed ging.
Ik ging vrijwillig en geïnspireerd, maar ik ken ook veel mensen die ‘moeten’, doordat ze ontslag krijgen of echt ongelukkig worden in hun werk en dat is een groot verschil. Dat je zelf het initiatief kunt nemen om de baan te krijgen die bij je past, spreekt veel professionals aan. Ik heb het zelf ervaren. Mijn advies: wacht niet tot de jeuk pijn wordt. Als je bijtijds aan een nieuw avontuur durft te beginnen, levert dat veel energie op. Dan zit je in je flow, straal je energie uit, ben je aantrekkelijk voor anderen en trek je makkelijk klanten aan.
Mensen vragen wel eens: maar wist je vooraf al precies hoe je het zou gaan doen? Dat was zeker niet zo. Maar als je daarop wacht, begin je er nooit aan. Op een gegeven moment moet je springen. Dat is de les die ik zelf wil onthouden en die ik als bureau ook wil uitdragen: denk er wel goed over na – en reken het even uit, ook heel belangrijk! Maar als het kan, dan moet je het gewoon proberen. En als het dan tegen blijkt te vallen, kun je opnieuw kiezen en iets anders gaan doen.’
Foto: Herman Wouters
