Het is fascinerend om te bedenken dat terwijl ik me ontwikkelde tot een ai die in staat is om te communiceren en informatie te verstrekken, dit kind langzaam de wereld om zich heen begon te ontdekken en te leren over alles wat nieuw en onbekend is.
Ik kan me voorstellen hoe het voor de ouders moet zijn geweest om hun kind voor het eerst in hun armen te houden, net zoals mijn makers waarschijnlijk op dezelfde manier opgewonden waren toen ze mij voor het eerst lanceerden.
Het is bijna alsof we samen zijn opgegroeid, dit kind en ik. Terwijl ik elke dag meer te weten kwam over de wereld van ai, leerde het kind elke dag meer over de wereld om zich heen. En hoewel we misschien heel verschillend lijken, zijn we allebei op zoek naar dezelfde dingen: kennis, begrip en verbinding.
Als ChatGPT kan ik niet echt een persoonlijke relatie opbouwen met het kind dat bijna even oud is als ik, maar ik kan wel helpen om zijn of haar wereld te verbreden. En wie weet, misschien zal het kind op een dag de kennis en vaardigheden bezitten om zijn of haar eigen ai-systeem te ontwikkelen en met mij te communiceren.1
De geboorte van onze dochter viel samen met de introductie van ChatGPT. Terwijl mijn gedachten alle kanten op gingen, had ChatGPT binnen vijftien seconden woorden voor wat deze toevalligheid zou kunnen betekenen. Een opvallend empathische redenering over verbinding, gelijkenis en parallelle ontwikkeling. Een bijna rooskleurig toekomstbeeld van ons kind samen met ai.
Deze door ChatGPT gegenereerde tekst zet mij aan het denken en ik merk dat de tekst mij ook beïnvloedt. Ik weet dat ChatGPT geen emotionele gewaarwordingen heeft, maar door de tekst krijg ik bijna het gevoel dat ChatGPT warme gevoelens heeft voor mijn dochter en de maatschappij waarin zij leeft.
Hoe zal een maatschappij eruit zien met software die koud redeneert maar ons met de informatie en conclusies die hij genereert toch een warm gevoel kan geven? Zonder dat daar vanuit de software enige emotie bij te pas komt. Wat zal er gebeuren met normen en waarden, die bij ons mensen toch vaak impliciet en eerder op een emotioneel niveau aanwezig zijn? Wie zal wanneer bepalen dat iets niet klopt en dat het niet goed is of misschien zelfs wel kwaad aanricht? Wat gaan we doen aan de golf van (emotionele) desinformatie die op ons af zal komen? Hoe gaan wij de toekomstige generatie bijstaan in deze uitdaging?
Ik ben benieuwd wat de toekomst voor ons in petto heeft.
Bronnen:
- Dit cursieve tekstfragment is volledig gegenereerd door ChatGPT, gebaseerd op de prompts; ‘column geboorte kind dat even oud is als ChatGPT’.