Beoogde vragen, mogelijke gedragsoefeningen en voorgestelde behandelingen moeten voor gebruik in een klinische context online ingediend worden om door vakgenoten ‘constructief- kritisch’ beoordeeld te worden. ‘Het kan niet zo zijn dat je in Nederland als therapeut gewoon mag vragen wat je te binnen schiet,’ aldus Johanna Ter Breukel, initiatiefnemer van het voorstel. ‘We moeten een kwaliteitsbewakingsmechanisme installeren om te zorgen dat de cliënt de best mogelijke zorg krijgt.’
De maatregel wordt momenteel bij enkele GZ-instellingen getest. ‘Het is inderdaad even wennen,’ reageert Thomas Polter, therapeut in Rotterdam. ‘Ik had iemand onder behandeling die door een uitermate verstoorde relatie met zijn ouders en problemen op zijn werk in een depressie was geraakt. Mijn plan was om, cliëntgericht, dieper in te gaan op de familiesituatie. Dat voorstel heb ik online ingediend. Maar na zes weken kreeg ik respons: een keiharde afwijzing. De reviewers waren unaniem dat ik moest beginnen met CGT met een focus op cognitieve herstructurering, en meer moest doen met de werkomgeving. Dat is even slikken, maar je zult je er toch bij neer moeten leggen.’
Voor reviewers is de kans om feedback te geven een grote verbetering. Johan Almsloot, psychotherapeut te Culemborg: ‘Een collega was voornemens narratieve therapie toe te passen om iemand te helpen bij zingevingsproblematiek in een nieuwe baan. Ik vond de beoogde interventie te weinig diepgang bieden, en had bovendien de indruk dat mijn collega niet op de hoogte was van het recente boek dat ik over het onderwerp had geschreven. Ik heb daarom voorgesteld dat ze de vraagstelling uit mijn boek in de interventie verwerkt, om zo voor de cliënt de optimale uitkomst te bewerkstelligen. Je doet wat je kunt, als reviewer.’
Vanaf maart 2015 zal peer review een vereiste worden voor alle vormen van psychotherapeutische interventie.
