De acteurs zijn eerst aangekondigd door musicus Steve Snider die, indachtig de titel van de voorstelling, publiekelijk op droge wijze allerlei niet noodzakelijke informatie over zichzelf prijsgeeft en later vooral zal opvallen met zijn prachtige, sobere muzikale omlijsting bij het spel van Dierickx en Weemhoff. Krakerig verschijnt het hoofd van Dierickx op het scherm waarop zij een imitatie ten beste geeft van de filosoof en psychoanalyticus Slavoj Žižek. Zij roept luidkeels niet te geloven in onze identiteit en is daarom niet geïnteresseerd in onze ‘deep inner story’. Dan volgen twee wat geforceerde imitaties van John Lennon en Yoko Ono en van kunstenaar Jeff Koons en pornoster/ politica Ilona ‘Cicciolina’ Staller. ‘Is it love or is it art?’ merkt een van de twee acteurs over deze twee publieke verhoudingen op. Of narcistisch exhibitionisme, vraagt een psycholoog in het publiek zich af.
Aanmerkelijker interessanter wordt de voorstelling als Dierickx en Weemhoff zelf ‘hoofdpersoon’ worden en voor het publiek weinig meer
