Het verhaal van de voorstelling gaat over vier bevriende kinderen die met een kapitein meevaren op zee. Ze lijden schipbreuk en moeten vanaf een eiland terug naar de haven zien te komen bij het dorp waar ze wonen. De kapitein vraagt één van de kinderen – Job – voor hem te zingen. Job voelt zich vereerd. Iedereen houdt van de kapitein, want hij is leuk, stoer, gezellig en heeft het dorp gered. Maar dan gaat de kapitein steeds verder over Jobs grenzen heen. Op het eiland ontmoeten de kinderen een oude wijze vrouw die hen leert dat er leuke en griezelige geheimen zijn. Zo ontdekt Job dat hij een griezelgeheim heeft.
Het project bestaat uit drie fasen: een training voor ouders en leerkrachten waarin ze handvatten krijgen om het onderwerp misbruik te bespreken met kinderen, de theatervoorstelling zelf en een lespakket voor in de klas. De voorstelling dient als middel voor leerkrachten en ouders om seksueel misbruik op een luchtige manier met kinderen te kunnen bespreken. Je vraagt in de klas niet aan een kind of het seksueel misbruikt wordt, maar je kunt kinderen wel bewust laten worden van de vraag of ze een griezelgeheim hebben en hen vervolgens wegwijs maken waar ze met hun probleem terecht kunnen.
Het doel van het Griezelgeheim-project is om een rood lampje te planten dat aanspringt zodra een kind te maken krijgt met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Zo zat er eens een meisje bij de voorstelling dat haar handen voor haar mond sloeg tijdens een van de scènes. Een signaal om te onderzoeken of er eventueel niet meer aan de hand is. Een andere leerling stak in de klas spontaan haar vinger op met de mededeling dat ze een griezelgeheim had.
Met liedjes over kusjes en knuffels leren kinderen dat zij baas zijn over hun lichaam en zelf bepalen wie ze op een verjaardag bijvoorbeeld een zoen geven. In Griezelgeheim draait het om intuïtie. Schott en Bosman spreken dan ook niet over een griezelmonster, maar over een Geheimenrilleraar. Wanneer je de dader als griezelmonster bestempelt, kan dat een extra drempel opwerpen voor een kind om zijn of haar geheim te delen. Vaak zijn het namelijk bekenden die het slachtoffer misbruiken en kinderen zijn van nature loyaal, zeker naar hun ouders.
Waar het misbruik in de voorstelling suggestief blijft, is het belangrijk dat het onderwerp duidelijk wordt nabesproken. Ben je niet duidelijk genoeg over wat een griezelgeheim is, dan kan een kind denken dat het voor hem of haar niet geldt, terwijl er wel degelijk iets kan spelen. Want een griezelgeheim beperkt zich niet tot misbruik; het kan ook gaan over pesten of agressie in de thuissituatie.
Voor meer info en boekingen: http://www.schottinderose.com/griezelgeheim.html
Door: theatermakers Janine Schott en Serge Bosman
