We krijgen niet alleen te lezen hoe Koos steeds verder achteruitgaat, maar zien vooral hoe Marjolijn haar best doet om zijn leefwereld telkens wat meer te structureren. Het blijkt nodig om steeds uitvoeriger te controleren wat hij doet of nalaat. Eerst kan worden volstaan met een bezoekschema voor familie, vrienden en kennissen, maar al gauw komt professionele hulp van thuiszorg in beeld. Als later opname in een verpleeghuis nodig is, zien we Koos eerst op een afdeling voor relatief lichte gevallen; korte tijd later verhuist hij naar de afdeling voor zwaar demente patiënten. Niet alleen geestelijk, maar ook lichamelijk gaat het slechter met hem. Koos krijgt kanker. Hij sterft op 83-jarige leeftijd.
Het verslag van Markus is geschreven in romanvorm. Dialogen maken het verhaal vlot leesbaar, al zal hun waarheidsgetrouwheid meer in de geest dan in de letter gezocht moeten worden. De auteur maakt duidelijk hoe dementie gepaard gaat met karakterverandering en decorumverlies, maar tegelijkertijd is ook opmerkelijk hoe
