Behalve een semantisch geheugen voor feitelijke gebeurtenissen hebben we ook een episodisch geheugen, waarin persoonlijke herinneringen liggen opgeslagen. Samen vormen die twee het expliciete geheugen. Dit bevat alle kennis waarvan we ons bewust zijn. Hier tegenover staat het impliciete geheugen. Dit zit vol kennis van zaken waarvan we ons niet bewust zijn, en dat is ook weer in diverse soorten geheugen uit te splitsen.
Aan al die geheugens voegen twee psychologen van de Duke University in Durham nu ‘event-memory’ toe.: een mentale constructie van een gebeurtenis. Die kan al dan niet daadwerkelijk hebben plaatsgevonden. Er kunnen ook meerdere gebeurtenissen met elkaar versmolten zijn geraakt – denk aan de jaarlijkse zomerbarbecue of andere terugkerende happenings. Je weet van zulke gebeurtenissen niet meer precies de details, maar ze roepen wel een beeld bij je op.
Dat beeld, daar gaat het om. De onderzoekers stellen dat mensen zelf wel deel uitmaken van dat beeld (oftewel de gebeurtenis in hun hoofd), maar dat ze daarmee de bewuste gebeurtenis nog niet per se doorléven. Het is eigenlijk een soort gestolde herinnering: je ziet iets voor je wat al dan niet heeft plaatsgevonden, en ook al bekijk je dat vanuit jouw perspectief, je hebt hiermee nog niet het gevoel alsof je daadwerkelijk die gebeurtenis ervaart.
Daarin verschilt event-memory van het episodische geheugen. Dat lijkt op een vergaarbak van allerlei soorten persoonlijke herinneringen. Event-memory zou specifieker zijn, en een beter antwoord bieden op allerlei losse eindjes in het geheugenonderzoek. Bovendien zou event-memory een duidelijkere tegenhanger van het semantische geheugen vormen. en zou meer handvatten bieden dan het episodische geheugen om de werking van ons expliciete geheugen te doorgronden. (ID)
Rubin, D.C., & Umanath, S. (2014). Event Memory: A Theory of Memory for Laboratory, Autobiographical, and Fictional Events. Psychological Review, APA, http://dx.doi.org/10.1037/a0037907.
