Ik ben afgestudeerd in zowel ontwikkelings- en onderwijspsychologie als in arbeids- en organisatie psychologie. Aanvankelijk hield ik me bezig met werving en selectie van hoge managementfuncties in de publieke sector. Dan ga je intensief met iemand aan de slag, vaak gedurende een paar maanden. Je bouwt een band met iemand op, maar als je hem eenmaal op zo’n stoel hebt gekregen, dan houdt het verder op. Ik had behoefte mensen iets mee te geven, bijvoorbeeld hoe ze zich verder konden ontwikkelen, maar dat was niet mijn rol. Omdat ik aanvankelijk niet in de zorg wilde werken, was mijn plan om voor mezelf te beginnen als trainer en coach.
Geen plan, geen klanten
In het begin had ik nog geen klanten en zelfs nog geen plan. Ik had alleen een sterk gevoel dat ik het kon. Ik ging me verdiepen in bruikbare methodes, zoals de Analytical Competence Tool. Dat is een methode op psychoanalytische basis en gaat over onbewuste drijfveren. Leidende vragen in die methode zijn onder meer: wat is de rode draad in jouw leven? Wat zijn jouw patronen? Waar komen ze vandaan en hoe werken ze door in het hier en nu? Wat belemmert je?
Op een dag ging ik naar een netwerkontbijt van ondernemers en raakte ik aan de praat met een directeur van een grote bank. Het was zo’n prettig gesprek dat hij me uitnodigde om er op zijn werk verder over te praten. Dat leidde tot mijn eerste klus: ik heb zijn team mogen coachen en heb met alle directeuren van de regio een coachgesprek gevoerd. Gedurende dat traject wist ik dat dit precies was waarmee ik me bezig wilde houden. En zo ben ik doorgegaan met het coachen van teams en individuen in de werksituatie.
De methode waarmee ik werkte, hielp me om precies datgene op tafel te krijgen waar het volgens mij om draait. Alleen ging ik aanvankelijk te snel, mensen waren er zelf vaak nog niet aan toe. Ik heb in de loop van de jaren geleerd mijn inzichten beter te doseren.
Mijn behandeling pakte vaak goed uit. Zo heb ik een meneer in behandeling gehad die kwam met agressieproblemen. Hij had er al heel wat hulp voor gehad, maar hij bleef er last van houden. Inmiddels had hij een gezin gekregen en zijn vrouw en kinderen begonnen zich te roeren. Ik zei tegen hem: “We gaan het niet meer hebben over jouw probleem en wat er steeds misgaat, laten we het hebben over het patroon dat erachter ligt. Hoe is het zover gekomen?” Hij bleek een groot minderwaardigheidsgevoel te hebben.
Zin in particulieren
Ik was afgestudeerd psycholoog, werkte al tien jaar in het bedrijfsleven en wat ik daar deed, was echt psychologisch. Toch durfde ik me nog niet goed als psycholoog te profileren. Dat werd tijd. Bovendien dacht ik: waarom ga ik mijn diensten niet ook aan particulieren buiten bedrijven aanbieden? Ik begon er inmiddels zin in te krijgen om meer in de ggz te gaan werken. De vraag was er, er liepen veel mensen rond met psychische problemen en er zijn lange wachtlijsten binnen de zorg. Dus ik waagde de stap. Per 1 maart zou ik beginnen met mijn praktijk voor particulieren. Maar toen brak de coronacrisis uit. Toch ben ik doorgegaan en kreeg ik al snel mijn eerste cliënten in behandeling.
Hoe ik dat gedaan heb? Ik zit niet stil, ben gaan flyeren in de buurt en heb alle huisartsen in mijn stad benaderd. Daarnaast schreef ik een verhaal voor De Heraut Lansingerland, de lokale krant over hoe je mentaal fit blijft tijdens de coronacrisis. Ook benaderde ik de regionale zender RTV Lansingerland. Ik mocht daar wel iets in het radioprogramma Het Magazine vertellen. Daaruit ontstond het idee om een terugkerend item in dat programma te maken.
‘ Het is mooi om psychologie laagdrempelig en begrijpelijk te mogen overbrengen op zoiets als de radio’
Radiopsycholoog
Nu kom ik elke vrijdagavond op RTV Lansingerland en geregeld op zaterdagmiddag voor RTV Rijnmond op de radio. Aanvankelijk ging het over de coronacrisis en probeerde ik het gedrag van mensen te verklaren vanuit de psychologie of gaf ik een tip. Waarom hebben mensen weerstand tegen verandering? Waarom is het zo moeilijk om je aan te passen? Ik duik in de psychologische literatuur, pak er modellen of een theorie bij en leg die uit.
Voor de radio werken was helemaal nieuw voor mij en het beviel me goed. Inmiddels werk ik als – zelfbenoemde – radiopsycholoog elke week een onderwerp uit. Het onderwerp is vaak breed waarbij ik aanhaak bij de actualiteit. Waarom zijn mensen zo bang voor onweer, is bijvoorbeeld een van de onderwerpen. Of we hebben het over risicogedrag. Het is mooi om psychologie laagdrempelig en begrijpelijk over te brengen via een medium als de radio. Ik maak inmiddels ook reportages. Zo interview ik bijzondere mensen zoals recent een manager van een hogeschool die een serious game ontwikkelde voor de introductieweek van studenten. Ik vind het onwijs leuk om radio te maken naast mijn praktijk als psycholoog en relatietherapeut. Hoe de toekomst eruitziet, weet ik niet. Ik doe wat ik leuk vind en grijp mijn kansen, zo heb ik het altijd gedaan.’
Radiofragmenten zijn te beluisteren via www.radiopsycholoog.nl.
Beeld: Monique Timmer-Prins
