Log in
In het leven van tiener Vroon Bouter lijkt weinig mis. Ze zit op het gymnasium, komt uit een liefdevol gezin en financieel gezien zit het ook goed. Toch kampt ze met zware depressies. Als ze net vijftien is, bezwijkt ze bijna aan een overdosis pillen. Ze merkt dat docenten en medeleerlingen niet altijd begrip hebben voor haar situatie. In haar boek Humeurkanker deelt ze haar sombere gedachten en haar ervaringen met de jeugdzorg. Ze wil ervoor zorgen dat depressies echt als ziekte gezien gaan worden. ‘Mensen verwachten vaak dat er een oorzaak is voor mijn depressiviteit, maar die is er niet.’ Psycholoog Romy Mulder, gepensioneerd jeugdpsychiater Jan Meerdinkveldboom en haar hulpverlener Bram Bakker reageren.
Anouk Bercht

‘De inspiratie voor haar boektitel Humeurkanker deed ze op toen ze naar het televisieprogramma Taboe (2018) van de Belgische komiek Philippe Geubels keek. Daarin spreekt hij met mensen om wie je eigenlijk niet mag lachen, zo ook met een groep mensen met psychische klachten. Toen Vroon Bouter (nu 18), die toen al kampte met depressieve gevoelens, de desbetreffende aflevering bekeek, werd ze geraakt door het woord dat hij gebruikte om een depressie te beschrijven: humeurkanker. ‘Het is meteen duidelijk dat er iets heftigs mee bedoeld wordt, en dat je het serieus moet nemen,’ vertelt ze in een koffietentje in Haarlem. Bouter heeft gemerkt dat dat niet altijd het geval is en mensen vaak niet begrijpen wat een depressie is. ‘Tegelijk vind ik het ook belangrijk te lachen om serieuze onderwerpen.’