Log in
Komend jaar is sociaal psycholoog Daniël Lakens onze vaste columnist. Zoals we dat altijd met nieuwe columnisten doen, stellen we hem voor (‘Moet dat nou?’). Een gesprek over zijn harde werken (‘Leeg uit het raam kijken? Zelden!’), zijn platencollectie (‘Nou vooruit, dat mogen jullie weten’) en hoe hij zich op een dag helemaal ingroef in de statistiek. ‘Als ik dat niet snap, hoe kan ik dan ooit goed onderzoek doen?’
Geertje Kindermans

Op de vraag of hij een paar namen van vrienden en familieleden kan doorgeven die iets over hem kunnen vertellen, reageert Daniel Lakens niet erg enthousiast. Hij is universitair docent Toegepaste Cognitieve Psychologie aan de Technische Universiteit Eindhoven en komend jaar is hij columnist van De Psycholoog. In het januarinummer introduceren we deze zoals gebruikelijk, vandaar de vraag om namen van mensen uit zijn omgeving. ‘Moet dat echt?’ vraagt Lakens. Hij wil werk en privé liever gescheiden houden. Dan geeft hij toe, hij zal zijn best doen. Maar later mailt hij: toch maar niet. Hij wil zijn omgeving liever niet met deze vraag lastigvallen.

En na een korte mailwisseling schrijft hij: zijn vriendin zegt dat hij zich er niet zo druk over moet maken, het zal wel meevallen. Daarom stuurt hij alsnog de nummers van zijn ouders, zijn vriendin en een vriend.

Ja, nee, ja, nee

Zeker omdat er een portretje moet worden geschreven, trekt