Toen ik begon aan mijn studie psychologie aan de UvA, had ik een duidelijk plan: ik zou bedrijfspsycholoog worden en gaan werken op de Zuidas in Amsterdam, zoals mijn vrienden. Maar zo rond mijn 21ste, halverwege mijn studie, belandde ik in een psychose. Ik was bij een vriendin, stond in contact met Kurt Cobain, dacht ik. Ik was ver weg. Het was zo heftig dat ik gelijk werd opgenomen op de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis.
Tijdens zo’n opname kun je tot rust komen. We kregen weinig prikkels en er was een heel beperkt programma: twee kleine activiteiten per dag. We verveelden ons, we rookten sigaretjes en speelden pingpong. Je wordt er heel sloom van, door de medicatie, maar ook omdat er zo weinig gebeurt, we staken elkaar aan met onze passiviteit.
Rattengif
Mijn psychiater adviseerde me te stoppen met mijn studie. Hij legde uit dat wie ooit een psychose heeft gehad, nooit meer op het oude
