Als P&O-adviseur weet je overal iets van, maar het bleef voor mijn gevoel altijd wat aan de oppervlakte. Het allerleukste vind ik de gesprekken met mensen. Als P&O’er was ik betrokken bij conflicten, maar als iemand dan een burnout had, verwees ik door naar een hulpverlener. Maar mijn handen jeukten, die gesprekken wilde ik eigenlijk zelf wel doen. Het klinkt misschien stom, maar wat ik echt wil in mijn leven, is mensen helpen.
Toen heb ik de stap gezet om psychologie te gaan studeren aan de Open Universiteit.
Ik wilde allereerst weten of ik een universitaire studie überhaupt aankon. Ik ben begonnen met een module en voor het tentamen haalde ik een negen. Ik ben verder gegaan en haalde module na module.
Ellende
In totaal heb ik er dertien jaar over gedaan. Dat vind ik zelf best lang, maar ik heb het altijd naast een drukke baan gedaan. En op het laatst heeft het drie jaar stilgelegen. Ik was bezig met mijn scriptie over mentale veerkracht. Een leuk onderwerp. Maar toen gebeurde er van alles in mijn leven en werd mijn eigen mentale veerkracht op de proef gesteld. Ik kreeg weer contact met mijn vader die ik al veertien jaar niet had gezien. Hij was ernstig ziek en een half jaar later overleed hij. Mijn relatie raakte na achttien jaar uit, ik ben een paar keer verhuisd, verloor mijn baan bij het Trimbosinstituut. En toen werd mijn moeder ook nog ernstig ziek. Het was te veel, ik heb mijn scriptie stilgezet.
Na een aantal jaar ging me dat steeds meer dwarszitten, zeker als mensen tegen me zeiden: waarom zou je het afmaken? Wat wil je nu nog? Ik was eind veertig. Ik heb me een paar weken opgesloten en de scriptie in een ruk afgeschreven. Ik kreeg een negen en studeerde cum laude af!
Dat ik voor A&O koos, was een rationele beslissing. Het lag dichter bij mijn werk, maar ik bleef twijfelen of ik niet liever klinische wilde doen. Ik wilde assessmentpsycholoog worden. Dat bleek na een stage bij een assessmentbureau een grote desillusie. Het werk blijft erg aan de oppervlakte.
Eind 2015 studeerde ik af en wilde ik wel als psycholoog aan de slag. Maar ik dacht: ik ben al 48 en heb geen ervaring als psycholoog. Ik stuurde af en toe een sollicitatie en kreeg dan een afwijzing. Ik begon al te denken: leuk, die studie, maar dat moet je misschien maar niet meer willen.
Echt proberen
Ik werkte op de rechtbank als senior p&o-adviseur. Doordat ik een andere functie kon krijgen, die daarna toch weer afketste, realiseerde ik me dat ik dat eigenlijk ook niet had gewild. En vervolgens dacht ik: ik loop wel hard te roepen dat ik als psycholoog wil werken, maar hoe hard heb ik dat nou geprobeerd? Ik nam me voor: ik ga een jaar lang keihard solliciteren en als het dan nog niet lukt, hou ik erover op en ga ik mezelf een ander doel stellen. Dagen achtereen heb ik vacaturebanken nagekeken, ik heb mijn cv op verschillende plekken achtergelaten, lijntjes uitgegooid, contacten gelegd. Uiteindelijk kreeg ik een uitnodiging voor een gesprek bij Jellinek voor een baan als psycholoog, maar dat ging toch niet door. Vlak daarna kreeg ik een aanbieding om te werken als a&o psycholoog op zzp-basis. Dat is nog niet van de grond gekomen, maar was een mooie kans.
Ondertussen stond mijn cv nog op Meesters in de psychologie, een site voor werkzoekende beginnende psychologen. Ik werd gebeld door een ggz-instelling in Schoonhoven, Psycho Informa. Vanochtend heb ik een gesprek gehad, zij willen me een aanstelling aanbieden! Uiteindelijk waarschijnlijk fulltime, maar ze raadden me aan nog even geen schepen achter me te verbranden. Ik blijf nog een paar dagen als P&O’er werken. En de overige dagen ga ik onder de hoede van een gz-psycholoog als psycholoog aan de slag. Na een half jaar kijken we of het wederzijds bevalt. Ik kom er net vandaan, ik ben zo blij! Ik was pas twee, drie maanden echt aan het solliciteren. Vlak voor mijn vijftigste verjaardag gaat het toch nog lukken.’
