Log in
Ik ben pas op mijn 35ste psychologie gaan studeren. Na het vwo ging ik naar de heao, maar dat was geen weloverwogen keuze. Psychologie zat toen al in mijn achterhoofd, maar volgens mijn vader, die ondernemer was, kon ik daar geen geld mee verdienen. En hoewel ik vwo had gedaan, dacht ik zelf dat universiteit misschien te hoog gegrepen zou zijn. De heao vond ik niet interessant, in de derde klas heb ik overwogen ermee te stoppen. Mijn vader vond dat ik moest doorgaan, dus ik maakte het af. Dat was een prima beslissing, want met een hbo-diploma kom je makkelijker bij bedrijven binnen. Ik ben gaan solliciteren. Via uitzendbaantjes kwam ik in een commerciële functie terecht waarin ik computersystemen verhuurde. Daar had ik op een gegeven moment minder plezier in en ik ben langzaamaan richting P&O gegaan. Na veel omzwervingen werkte ik als P&O-adviseur bij Reinaerde, een instelling voor gehandicaptenzorg. Dat vond ik een leuke organisatie, ze doen iets wat van belang is.
Geertje Kindermans

Als P&O-adviseur weet je overal iets van, maar het bleef voor mijn gevoel altijd wat aan de oppervlakte. Het allerleukste vind ik de gesprekken met mensen. Als P&O’er was ik betrokken bij conflicten, maar als iemand dan een burnout had, verwees ik door naar een hulpverlener. Maar mijn handen jeukten, die gesprekken wilde ik eigenlijk zelf wel doen. Het klinkt misschien stom, maar wat ik echt wil in mijn leven, is mensen helpen.

Toen heb ik de stap gezet om psychologie te gaan studeren aan de Open Universiteit.

Ik wilde allereerst weten of ik een universitaire studie überhaupt aankon. Ik ben begonnen met een module en voor het tentamen haalde ik een negen. Ik ben verder gegaan en haalde module na module.

Ellende

In totaal heb ik er dertien jaar over gedaan. Dat vind ik zelf best lang, maar ik heb het altijd naast een drukke baan gedaan. En op het