Log in
Leren is makkelijk als je het goed doet, maar het is moeilijk om goed te leren. Zelfs op de opleidingen wordt leren als vaardigheid niet goed gedoceerd. Daar maakt Paul Kirschner, emeritus-hoogleraar Onderwijspsychologie aan de Open Universiteit, zich druk om. Een gesprek met de man wiens academische carrière tot op de minuut nauwkeurig 28 jaar duurde. Half december neemt hij officieel afscheid.
Geertje Kindermans

Pure frustratie was de reden dat Paul Kirschner zich ging verdiepen in onderwijspsychologie. Kirschner is geboren en getogen in de Verenigde Staten, studeerde aan Syracuse University in New York voor elektrotechnisch ingenieur. Halverwege stapte hij over op de State University of New York, waar het programma veel zwaarder bleek. Hij haalde het niet, ging psychologie studeren, de behavioristische variant die sterk tegen de natuurwetenschappen aanleunt. Met wat extra cursussen erbij haalde hij zijn eerstegraads bevoegdheid om wiskunde, biologie en algemene natuurwetenschappen te doceren. Maar toen hij eind 1972 les ging geven op een middle school1 in de VS raakte hij als docent al snel gefrustreerd. Kirschner: ‘Ik gaf les aan normale leerlingen, maar hoe ik de stof ook uitlegde, een deel van de leerlingen begreep het niet. Leren was voor mij zelf altijd makkelijk geweest, ik begreep niet waarom ze het niet snapten.’

En niemand die het hem kon uitleggen. Hij stopte met lesgeven. ‘Ik was

1. De middle school in de VS bestaat uit wat hier de twee hoogste klassen van het basisonderwijs en de twee laagste klassen van het middelbare onderwijs zijn, de middenschool.

Kirschner, P. Claessens, L. Raaijmakers, S. (2018). Op de schouders van reuzen. Meppel: Ten Brink Uitgevers. Het boek is ook gratis te downloaden: https://tinyurl.com/y5vrf3yf

Dale, E. (1954). Audio-visual methods in teaching. New York: Dryden Press.