Naomi Ellemers (1963) is hoogleraar Sociale en Organisatiepsychologie aan de Universiteit Leiden. Ze studeerde psychologie in Berkeley (vs) en Groningen en haalde in 1987 cum laude haar doctoraaldiploma. In 1991 promoveerde ze – eveneens cum laude – in Groningen op onderzoek naar strategieën die mensen uit groepen met lage status kunnen gebruiken om hun positie te verbeteren. Van 1991 tot 1998 werkte ze aan de Vrije Universiteit Amsterdam, waarna ze in 1999 hoogleraar in Leiden werd.
Ellemers houdt zich vooral bezig met effecten van statusverschillen tussen groepen, diversiteit in organisaties, en betrokkenheid en inspanning in taakgroepen. Voor haar onderzoek kreeg ze de Spinozapremie, de hoogste nationale onderscheiding in de wetenschap. Voor De Psycholoog schrijft ze dit jaar maandelijks een column.
Hoe heeft de Spinozapremie impact op je leven gehad?
‘Mensen kunnen me nu makkelijker vinden. Ik houd praatjes voor breed publiek, dan vertel ik een begrijpelijk verhaal zonder al te veel statistiek. Ik durf mijn wetenschappelijke remmen meer los te laten.
