In 2004 zat je in het stedelijk bestuur van SPS-NIP in Nijmegen. Hoe trof je het NIP aan?
‘Direct als eerstejaarsstudent psychologie ben ik actief geworden in het stedelijk bestuur in Nijmegen. Ik had begrepen dat er naast de studie psychologie voldoende tijd zou zijn om bestuurswerk te doen. Het is nu een tijdje geleden, maar ik herinner me dat we veel lezingen organiseerden en dat hoogleraren altijd wel wilden meewerken om iets voor studenten te doen. Er was veel samenhorigheid. Na die twee jaar ben ik me voor de European Federation of Psychology Students’ Associations (EFPSA) in gaan zetten, onder andere als voorzitter. Ik zat vanwege die rol ook in het landelijk bestuur van SPS-NIP. Ik organiseerde congressen en moest ervoor zorgen dat psychologiestudenten uit meer dan 25 landen zich verenigd met elkaar voelden. In 2006 heb ik mijn eerste EFPSA-congres bijgewoond. Daar heb ik zelfs twee van mijn nu nog beste vrienden ontmoet! Oh, ik herinner me ook dat we nog werkten met floppydisks, haha.’
Welke momenten uit die zeventien actieve jaren blijven je bij?
‘Na mijn bestuursjaren bij SPS-NIP en EFPSA sloot ik me aan bij de sectie ggz en heb ik meegewerkt aan de herstructurering. En uiteindelijk werd ik algemeen bestuurslid. Ik weet nog goed dat de Nederlandse Vereniging voor Gezondheidzorgpsychologie en haar specialismen (NVGzP) werd opgericht door NIP-leden. Er was toen onvrede tussen het algemeen bestuur en het bestuur van de sectie ggz. De sfeer was niet goed, je voelde dat ieders energie wegstroomde. Gelukkig gaat het nu heel goed met het NIP. Ook de band met de NVGzP wordt steeds beter. Het jaarcongres vond ik bijvoorbeeld heel gaaf en het jaarplan is indrukwekkend! De herstructurering heeft daar een grote rol in gespeeld. Ik voel nu dat iedereen meer energie heeft.’
Wat vond je het leukste om te doen?
‘Het leren kennen van zoveel verschillende psychologen die allemaal op hun eigen manier gedreven zijn. Ik vind het huidige bestuur heel bekwaam. Omdat ik bij de sollicitaties aanwezig was, ben ik daar ook echt trots op. Het is een fijne mix van verschillende expertises. Van iedereen kan ik wel iets leren, of geïnspireerd raken. Ik vind het bijvoorbeeld knap dat Monique (Rook, red.) onderwerpen persoonlijk en doortastend kan aanpakken en op die manier veel voor elkaar krijgt.’
Welke moeilijkheden ben je tegengekomen?
‘Als algemeen bestuurslid was het wel een uitdaging om alles te combineren: het bestuurswerk, een baan, de gz-opleiding, een verhuizing en het krijgen van een kindje. En ik vond het toch ook wel spannend om in een bestuur te zitten met anderen die meer ervaring hadden. Ik sta nog redelijk aan het begin van mijn carrière. Als ik ergens anders tegenaan keek, was het wel spannend om te zeggen wat ik ergens van vond. Gelukkig werd mijn bijdrage vaak gewaardeerd.’
Blijf je actief voor het NIP of ga je genieten van een welverdiende pauze?
‘Voorlopig focus ik me op mijn gezin en de volgende uitdaging: de opleiding tot klinisch psycholoog. Ik kijk er al wel naar uit om iedereen straks op congressen te zien of tegen te komen bij andere bijeenkomsten. Het NIP zal altijd blijven voelen als een soort familie.’
