Lees verder
Grote kans dat je op je eerste werkdag tijd besteedt aan je e-mailinstellingen. Vol van alle indrukken en nieuwe gezichten installeer je je achter een computer.
Annemieke Hendriksen

Je begint met de digitale handtekening en raakt met trots vervuld. Eindelijk, na al die inspanningen, mag je dat felbegeerde BIG-nummer vermelden. Je bekijkt een aantal handtekeningen van collega’s ter inspiratie. Je blijft hangen bij de volgende:

drs. A. de Beste
GZ-psycholoog / Klinisch Psycholoog (BIG nr: 123454321, ARG: 0123210), Psychotherapeut (BIG nr: 567898765), Orthopedagoog Generalist en Supervisor NVO, IMH-specialist, Cognitief Gedragstherapeut VGCT, supervisor en leertherapeut, Neurofeedbackpsycholoog NIP, EMDR-Practitioner Europe en supervisor, Psychotraumatherapeut NTVP, TF-CBT therapeut, in opleiding tot Systeemtherapeut NVRG.

Je voelt hoe je hartslag plotseling in je keel lijkt te zitten en slikt een paar keer. En met een schok besef je: mijn nieuw verworven status is helemaal niks. Je staat op en loopt de gang door naar de automaat, om daar koffie te tappen die – zoals je vanochtend hebt ontdekt – niet te zuipen is. Onderweg pas je alle zelfhulptechnieken toe die je te binnenschieten, maar de hardnekkige overtuiging is niet te verdrijven, alle gevolgde supervisie ten spijt. En dat terwijl je tijdens de diplomauitreiking toch echt dacht dat je het niveau van ‘bewust-bekwaam’ bereikt had.

Net als je bedenkt dat je deze negatieve gedachte juist liefdevol moet omarmen, zie je een cliënt naderen vanuit de wachtruimte. Een verzorgde vrouw met krullend haar en een wat onzekere tred. Je groet haar en doet een stapje opzij, waarbij koffie over de rand van je kartonnen bekertje gutst en een vlek maakt op het tapijt.

‘Sorry,’ zeggen jij en de vrouw precies tegelijk, waarna jullie ongemakkelijk lachen. En je weet niet waarom, maar je voelt je opeens sterker met haar verbonden dan met collega A. de Beste. Terwijl je gebukt met een tissue de vloer droogdept en de vrouw op de knop drukt voor cappuccino, vraag je je af hoe het voor haar is om e-mails te krijgen met zulke handtekeningen. Zou ze zich ook geïntimideerd voelen? En hoeveel aandacht is er eigenlijk voor haar achtergrond, dromen, ambities en behaalde titels? Of voelt ze zich vooral een cliënt met een diagnose? Nooit eerder heb je de professionele afstand zo letterlijk bekeken.

Plotseling voel je een vuurtje branden en stroomt de positieve energie weer door je lijf, sterker dan tevoren. Je moet je inhouden om niet terug te rennen naar je computer. Want dit is precies waarom je dit vak gekozen hebt! Je opent je e-mailhandtekening en noteert: Mens, als ieder ander. Tevreden klik je op opslaan. Je belooft jezelf om je verdere loopbaan dicht bij jezelf te blijven. En bij je cliënten.