Zij stellen dat bij kinderen veel pathologische angst voorkomt, niet zelden al in de voorschoolse periode. Dat lijden van de allerjongsten blijft vaak onopgemerkt. Maar als die klachten onbehandeld blijven, brengt dat later een grotere kans mee op bijvoorbeeld middelenmisbruik. En wie wil dat?
De onderzoekers besloten een screeningsinstrument te ontwikkelen met als doel kinderen met angstklachten tijdig psychologische zorg te kunnen bieden. Zij zetten daartoe een experiment op waaraan 63 kinderen meededen; sommigen met, anderen zonder angstklachten. De kinderen, die allemaal een bewegingssensor droegen, werden binnengeleid in een spaarzaam verlichte ruimte waarbij hun begeleider tot de verbeelding sprekende zinnen uitsprak als: ‘Laten we stil zijn, zodat het niet wakker wordt.’ Uit een afgedekt terrarium trok de begeleider vervolgens onvoorzien een nepslang.
Na het verwerken van de bewegingsgegevens identificeerde een algoritme verschillen in de manier waarop de twee groepen kinderen bewegen. Kinderen met angstklachten waren in de beginfase van het experiment bijvoorbeeld sterker geneigd zich af te wenden van de potentiële dreiging.
De onderzoekers hebben op grond van hun experiment hoge verwachtingen van het gebruik van technologie bij het screenen van grote aantallen kinderen op psychologische klachten. Het gebruikte algoritme heeft maar twintig seconden aan data nodig om een beslissing te nemen. Uiteindelijk zou een batterij aan met moderne technologie ondersteunde testmethoden moeten worden ontwikkeld, menen ze, voor regulier gebruik op scholen en bij huisartsen.
Vraag is evenwel wiens belangen daarmee gediend zijn: die van kinderen, of die van diagnosedriftige psychologen.
Bron: McGinnis, R.S. et al. (2019). Rapid detection of internalizing diagnosis in young children enabled by wearable sensors and machine learning, PlosOne. doi.org/10.1371/journal.pone.0210267
