In mijn tweede studiejaar, tijdens een basiscursus ontwikkelingspsychologie, las ik voor het eerst over metacognitie, in het boek Cognitive Development van John Flavell. Had ik me tot dan toe in de studie vaak verbaasd over de nogal mechanistische visie van de cognitieve psychologie op de mens als informatie-verwerkend systeem, dat veranderde in één klap met de introductie van het concept metacognitie. De psychologie werd weer menselijk! Ik was ooit aan de studie begonnen om psychotherapeut te worden, liefst psychoanalyticus, maar na lezing van Flavell besefte ik direct dat ik een hele andere kant op zou gaan. U zult begrijpen dat het me alleen al om nostalgische redenen deugd doet dat mijn vroegere afstudeerbegeleider Marcel Veenman een keynote over metacognitie wilde omwerken tot een artikel voor dit nummer.
Ook het tweede wetenschappelijke artikel, over zelfregulatie in relatie tot werkprestaties, raakt aan de essentie van metacognitie: reflectie op jezelf. Mensen houden er diverse zelfregulatie oriëntaties op na, aldus Dagmar Beudeker en
