De ingrijpende lockdown in ons land berokkent flink wat economische en maatschappelijke schade. Psycholoog Denny Borsboom stond in maart van dit jaar al klaar om zijn wetenschappelijke kennis en expertise in te zetten tegen de crisis. Toen het RIVM zijn aanbod om te helpen afsloeg, ging hij zelf aan de slag. Nu denkt hij samen met een groep van ruim 90 wetenschappers uit verschillende vakgebieden na over slimme, wetenschappelijk onderbouwde strategieën die Nederland van het slot moeten halen. ‘Deze wereldwijde crisis draait helemaal om gedrag.’

Niessen, Meijer en Neumann (2019) leveren kritiek op de werkwijze van selectiepsychologen. Deze (en clinici) zouden zichzelf nog steeds superieur achten in het stellen van diagnosen (bezwaar 1) en ze zouden hun heil zoeken in een overdaad aan irrelevante informatie waardoor hun voorspellingen eerder slechter dan beter worden (bezwaar 2). Wim Bloemers legt uit dat Niessen et al. een verkeerd en te beperkt beeld hebben van de assessmentpraktijk –Bloemers spreekt liever van assessmentpsychologen dan van selectiepsychologen. Zij houden geen rekening met de principiële ontoereikendheid van machinale principes bij zoiets als het bepalen van ‘menselijke kwaliteit’ (Hofstee, 1985) en negeren het krachtenveld van de alledaagse praxis van de assessmentpsycholoog. Ten slotte geeft Bloemers een aantal voorzetten hoe de A&O-psychologie tot betere assessmentbeslissingen kan komen, iets waarmee vooral de samenleving gebaat is. Niessen en collega’s dienen hem van repliek.

Zelfbeoordelingen worden in de selectie- en beoordelingspraktijk doorgaans ter beschikking gesteld aan iemand anders. Wederzijdse misleiding is daarbij een reëel gevaar. Wim Hofstee, Frank Brokken en Boele de Raad presenteren een nieuwe methode die bestaat uit het opsporen van de meest karakteristieke eigenschap van de persoon. ‘Wat resteert, is de constructie van een volwaardig instrument.’