Om pesten aan te pakken, richten interventies zich vaak op de meelopers. Als zij het voor het slachtoffer zouden opnemen, haal je de angel uit het pesten, is het idee. Maar voor de meeste jongeren is het helemaal geen optie om voor een gepeste medeleerling in de bres te springen. Ze zijn bang dat ze dan zelf wel eens het volgende slachtoffer kunnen worden.
Ten onrechte, laat een recente longitudinale studie in Finland zien. Ruim vierduizend jongeren in het voortgezet onderwijs werden hierbij online twee keer ondervraagd, met een halfjaar tussenpauze. Voor het idee dat je zelf risico loopt als je opkomt voor een gepeste klasgenoot, werd geen bewijs gevonden.
Sterker nog, hoe meer je geneigd bent het voor een gepeste medeleerlingen op te nemen, hoe minder anderen je zien als (potentieel) pestslachtoffer. Opmerkelijk genoeg gold dit vooral voor impopulaire leerlingen, en vooral voor klassen waarin veel gepest werd. In tegenstelling tot wat je misschien zou denken, maakt een lage sociale status je dus juist minder kwetsbaar als je voor een gepeste medeleerling in de bres springt.
Kennelijk dwingt het bij pestkoppen toch ontzag af als je als weinig populaire klasgenoot voor een ander opkomt.
Bron: Malamut, S.T. et al.(2022). Does defending victimized peers put youth at risk of being
victimized? Child Development,00,1–15. https://doi.org/10.1111/cdev.13866
Beeld: Daniel Hoz / Shutterstock.com
