‘Mijn drie zonen zijn hoogbegaafd. Sinds een tijdje weet ik dat ze hun hoogbegaafdheid van mij hebben. Al is het nooit officieel vastgesteld bij mij – bij mijn kinderen wel. Maar het is wel vrij duidelijk dat ze het van mij hebben. Ik merk het aan het verschil in intelligentie tussen mijn man en mij. Ik vind het spannend dit openbaar te maken, mensen vinden er vaak meteen iets van. Toch denk ik dat hoogbegaafdheid een onderdeel van mijn leven is, en dat altijd al geweest is. Mijn broer is ook hoogbegaafd, dat was al duidelijk toen hij kind was. Vanwege mijn dyslexie is het bij mij, denk ik, minder opgevallen.
Nu blijkt dat ik hoogbegaafd ben, verklaart dat veel. Als kind heb ik me regelmatig anders gevoeld. Mijn denkstijl was anders en ik voelde me vaak onbegrepen. Ik verweet dat mezelf, ben ook nog steeds
