Mijn moeder gaf Grieks en Latijn op diezelfde school en had de masterclass opgericht voor leerlingen die zich wilden verbreden of verdiepen. In het tweede jaar kreeg ik psychologielessen van Jakop Rigter en René Diekstra1. Zij werkten aan een lesprogramma psychologie voor het voortgezet onderwijs. Na die lessen wist ik zeker: hier wil ik meer van weten.
Als middelbare scholier heb je nog geen flauw idee van wie je bent en snap je vrij weinig van de wereld om je heen. Ik vroeg me bijvoorbeeld af waarom sommige kinderen pesten of gepest worden. Door de psychologielessen begon ik er iets meer van te begrijpen. En ik vond het fascinerend om over de ontwikkeling van kinderen te leren. Ik zie nog goed voor me hoe ik daar toen in de klas zat en Jakop Rigter vertelde over allerlei ontwikkelingsstadia. Bijvoorbeeld wanneer kinderen de concepten in-groep en uit-groep beginnen te snappen [een in-groep is een sociale groep waarmee een individu zich identificeert, en een uit-groep is een groep waar een individu zich juist niet bij voelt horen, red.]. Ik dacht altijd dat de leeftijd waaropkinderen dat leerden per kind enorm verschilde, maar dat bleek dus niet het geval.
Hypnose
René Diekstra gaf ook een keer een groepssessie hypnotherapie. Sommige leerlingen dachten dat het een grapje was, maar hij probeerde iedereen echt onder hypnose te brengen, al was het niet heel diep. Het was wel spannend. Door een soort meditatie werd ik heel rustig. Ik ben de kalmte die ik toen voelde nooit vergeten.
Waarschijnlijk wilde Diekstra laten zien waartoe de geest allemaal in staat is. En dat hypnotherapie mogelijk kan helpen bij mensen met psychische klachten. Ik ben ervan overtuigd dat iedere middelbare scholier de mogelijkheid moet hebben om zo’n masterclass te volgen, om een beter beeld te krijgen van wat bijvoorbeeld psychologie precies is.
Psychologie vind ik gelukkig een fantastisch leuke studie. De klinische psychologie trekt mij op dit moment het meest. Ik werk nu bijna een jaar als vrijwilliger bij Slachtofferhulp Nederland. Daar heb ik veel geleerd, onder andere door trainingen en cursussen over gesprektechnieken te volgen. Vanzelfsprekend is het belangrijk goed te luisteren naar het slachtoffer. Daarnaast moet je proberen een beeld te krijgen van wat er precies gebeurd is en welke effecten dat op het slachtoffer heeft. Maar je moet wel voorzichtig zijn om een herbeleving te voorkomen. Vervolgens kijk je samen hoe je de situatie mogelijk wat kunt verlichten.
In dat werk kan ik veel kwijt: empathie, zorg voor anderen, anderen helpen… Het geeft me veel voldoening. Het is bovendien een fijne werkomgeving. Er is altijd ruimte om met collega’s te praten over de heftige gesprekken die je met slachtoffers hebt gehad.
‘Als je gaat studeren of uit huis gaat, ben je voor het eerst echt op jezelf aangewezen, dan kom je jezelf wel tegen’
Nu ik mijn bachelor heb afgerond ga ik de master klinische psychologie doen, ook aan de Universiteit Utrecht. Als hobby vind ik het ook leuk om over psychologie te schrijven, nu gewoon nog alleen voor mezelf. Soms doe ik dat om gevoelens duidelijker te krijgen, of om dingen van me af te zetten. Ik schrijf bijvoorbeeld over hoogbegaafdheid. Een psycholoog heeft bij mij ook hoogbegaafdheid vastgesteld, wat het ook precies mag betekenen. Ik merk in ieder geval dat ik veel overdenk. Dit interview vond ik bijvoorbeeld eerlijk gezegd best spannend. Misschien moet ik wat meer vertrouwen hebben. Dat over-analyseren kost bovendien veel energie. En het hoort trouwens niet alleen maar bij hoogbegaafdheid. Ik denk dat veel mensen er weleens mee kampen. Dat hoort bij je persoonlijkheid en daar moet je dan mee leren leven.
In de toekomst zou ik graag mijn ervaringen met hoogbegaafdheid willen delen. Mochten lezers zich dan herkennen in mijn verhaal dan wil ik meegeven dat het niet gek is om last te hebben van dat over-analyseren. En dat het belangrijk is jezelf te accepteren. Dat is immers de enige weg om gelukkig te worden. Ik hoop dan dat ze het met mij eens zijn. Mijn missie is om ooit één iemand, al is het mezelf, te kunnen helpen door te schrijven. Dus ja, misschien is die missie al wel geslaagd, want het levert me veel op.
Hoe ik mijn toekomst voor me zie? Ik zou er veel plezier uithalen om therapeut te worden. Het lijkt me ook gaaf een praktijk op te richten speciaal voor jongeren. Omdat zij meer last hebben van psychische problemen dan de rest van de samenleving. Ook logisch want als je gaat studeren of uit huis gaat, ben je voor het eerst op jezelf aangewezen, dus dan kom je jezelf wel tegen. Zo’n praktijk zou ik graag opzetten met anderen, gelukkig ken ik wel wat mensen met dezelfde aspiraties. Wie weet dat we zo de wachtlijsten in de ggz een beetje korter kunnen maken.’
- Jakop Rigter is docent en onderzoeker aan de Haagse Hogeschool en aan het Kenniscentrum Jeugd & Opvoeding. Daarnaast schrijft hij studieboeken en ontwikkelt hij lesmateriaal bij Uitgeverij Coutinho. René Diekstra is psycholoog, schrijver en columnist. Tot 1996 was hij hoogleraar aan de universiteit van Leiden, maar nadat hij was beschuldigd van plagiaat nam hij ontslag.
Beeld: Marieke Wijntjes
