Log in
Toen ik jonger was, wilde ik kok of bakker worden. Maar als vijftienjarige in de keuken bij La Place dacht ik al snel: dit is het toch ook niet. Ik was daarnaast altijd al nieuwsgierig naar de beweegredenen van anderen. Na een uitwisselingsjaar in Zwitserland, waar psychologie werd aangeboden als lesmateriaal, was het een makkelijke keuze. Ik begon op het hbo, en ging daarna door naar de universiteit. Ik heb uiteindelijk de master klinische forensische psychologie in Amsterdam afgerond.
Jeroen van Goor

Ik wilde sowieso de behandelkant op. En ik heb altijd al iets gehad met het wat gekkere of spannende gedrag van mensen, vandaar misschien dat ik fan ben van de serie ‘Mindhunter’ (waarin twee FBI agenten in de jaren zeventig seriemoordenaars interviewen, om een patroon te ontdekken in hun gedrag -red.). Ik wil ook begrijpen hoe iemand tot een delict komt, of hoe een seriemoordenaar denkt. De risicotaxaties die ik nu incidenteel doe in gevangenissen, doen me qua sfeer soms een beetje denken aan die serie.

Tijdens mijn master liep ik stage bij de Waag in Amsterdam, een ambulante forensische instelling waar ik nu ook werk. De eerste cliënt die ik alleen zag, bij wie ik een intelligentietest afnam, zei: “Heeft mijn behandelaar wel gezegd dat ik heel agressief kan worden?” Ik reageerde een beetje luchtig, in de trant van of ik mij zorgen moest maken. Het ijs was meteen gebroken en de afname van de rest van de