De dissertatie van Djurre Holtrop had als onderwerp het gecontextualiseerd meten van persoonlijkheid. Hij deed eveneens een minimale interventie, zou je kunnen zeggen. Het toevoegen van situaties aan items op persoonlijkheidsvragenlijsten, zo concludeert Holtrop in een bondig artikel gebaseerd op zijn proefschrift, lijkt een betere voorspelling te geven voor zowel werk- als studieprestaties.
In een ander artikel beschrijven Tamara de Bruijn en collega’s de aanpak Event Hands, een programma waarin kwetsbare jongeren de kans krijgen te helpen bij het opzetten en uitvoeren van culturele evenementen. Het betreft hier weliswaar nog verkennend onderzoek naar de resultaten, maar de aanpak lijkt veelbelovend. De jongeren ontwikkelen nieuwe vriendschappen, krijgen meer zelfvertrouwen en hebben iets te doen wat ze leuk vinden. De toekomst zal leren hoe succesvol deze aanpak zal zijn bij hun maatschappelijke integratie.
Dat minimalistisch en functioneel elkaar geenszins hoeven tegen te spreken, illustreert Angélique Cramer in haar rubriek Gereedschapskist. Vanuit het NIAS, tegenwoordig gevestigd in een monumentaal pand aan de Korte Spinhuissteeg in Amsterdam, brengt zij een ode aan slow science. Met een interdisciplinair team houdt zij zich onder meer bezig met de vraag hoe het komt dat ‘na meer dan veertig jaar onderzoek, duizenden feitjes, en tig nieuwe interventies, het effect van interventies niet is toegenomen.’ Hopelijk vinden ze het antwoord – wie weet iets minimaals met een maximaal effect op de catharsis.
