Een paar jaar geleden zag ik een documentaire over het pbc. Daarvan is me vooral bijgebleven dat het oordeel over de mate van toerekeningsvatbaarheid van een verdachte, althans in die documentaire, tot mijn verbazing en groupe werd vastgesteld, en dus niet eerst door de groepsleden onafhankelijk van elkaar. Op de redactie zijn we sowieso altijd aangenaam verrast met de schaarse spontaan aangeboden kopij, die vreugde was extra groot toen we een artikel in de mailbox aantroffen van medewerkers van het pbc die een boekje opendoen over hoe men daar, met hulp van de nieuwe Dienst Ondersteuning Psychodiagnostiek, tot een gestandaardiseerd onderzoeksprotocol is gekomen om die toerekeningsvatbaarheid vast te stellen. Hulde voor deze transparantie!
Bevatte het zomernummer vorig jaar een wetenschappelijk hoofdartikel over werkverslaving, dit jaar staat er een al even vrolijk werk-gerelateerd artikel over burn-out op het menu. Arno van Dam en collega’s leggen daarin uit dat cognitieve problemen die veel burn-out patiënten rapporteren meer met stress lijken
