’Ik kom uit een arbeidersgezin en na mijn middelbare school ging ik werken als accountant. Dat deed ik voor het geld en ik was er goed in. Maar toen mijn opa me een flink bedrag schonk, besloot ik toch te gaan studeren. Ik ben een bèta, maar wiskunde vond ik niet spannend genoeg, psychologie wel. Ik ging het studeren aan de Universiteit van Amsterdam (UvA).
Het klimaat daar was destijds een beetje gepolariseerd en ik zat in het anti-empirische kamp. Ik werd geïnspireerd door wijlen klinisch psycholoog Igor van Krogten. Een charismatische man, die een liefdestheorie had ontwikkeld gebaseerd op het werk van de Franse auteur Marcel Proust en die vond dat psychologie te veel de Amerikaanse kant was opgegaan. Van Krogten pleitte voor meer kwalitatief onderzoek, omdat de experimentele benadering wel erg reductionistisch was. En alles was volgens hem te veel gericht
