Engels als voertaal aan de universiteit rukt op. Inmiddels is zo’n twintig procent van de bacheloropleidingen en zeventig procent van de masteropleidingen volledig in het Engels. De typische Nederlandse universitaire student en docent is evenwel ongebalanceerd tweetalig, met het Nederlands als eerste en dominante moedertaal en het Engels als later verworven, zwakkere tweede taal, betoogt taalpsycholoog Annette de Groot in deze forumbijdrage. ‘Alleen al daarom valt het te verwachten dat we een prijs zullen betalen voor het verheffen van het Engels boven het Nederlands aan onze universiteiten.’
Annette de Groot
Op een Amsterdamse universiteitscampus hangt sinds het begin van dit academisch jaar een ruim bemeten geveldoek dat me bij het passeren telkens weer de wenkbrauwen doet fronsen, in weerwil van de welgemeende boodschap: University of Amsterdam– Welcome to the Amsterdam Roeterseiland Campus. Die goedbedoelde geste aan de nieuwkomers op de campus illustreert indringend het verengelsingsoffensief dat zich aan het voltrekken is in het hoger onderwijs, en nergens zo gretig als aan de Nederlandse universiteiten. Het Engels wordt, getuige het spandoek, zelfs gebruikt wanneer het gemakkelijk tot ongewenste neveneffecten kan leiden. Want wie wordt hier nu eigenlijk welkom geheten, zal de student uit Noord Holland zich onwillekeurig afvragen terwijl zijn ogen vruchteloos de gevel aftasten naar een Nederlandstalige versie van dat banier. Hadden ze hier misschien liever alleen maar buitenlanders gehad? En het gebruikte Engels zelf, het ís nota bene al bijna Nederlands, want zeven van de negen woorden die de vriendelijke boodschap dragen zijn immers eigennamen en Nederlands-Engelse cognaten,…
Reacties
0 Log in om te reageren op dit artikel.