Zo’n vijfentwintig geleden leerden ze elkaar kennen, via een advertentie die Anneke in de krant plaatste. Inmiddels hebben ze samen al tien jaar een praktijk in Oirschot: Van den Bosch & Kroes psychologen.
Elly: ‘Toen ik die advertentie las, ging er een soort stroomstoot door me heen. Ik móest schrijven.’ Al was er ook iets wat ze toen nog niet zo begreep.
Anneke: ‘Er stond dat ik mijn werk als psycholoog heel belangrijk vond. Elly vond dat een beetje opmerkelijk, haha. Nu snapt ze wel waarom ik dat erbij had gezet.’
Was het na die advertentie meteen raak?
Anneke: ‘Nee. We hebben eerst even geschreven. En nog voordat we elkaar zouden ontmoeten, zag ik eigenlijk al af van die ontmoeting, omdat ik de afstand te ver vond. Ik had een eigen praktijk in Roermond en Elly woonde in Mijdrecht. Ik had bovendien heel veel andere brieven gekregen. Maar Elly liet het er niet bij zitten.’
Elly: ‘Ik vroeg of we niet één keer konden afspreken. De rest is geschiedenis. De vlam sloeg over, Anneke was om, en ik was ook onder de indruk. Ik snapte toen ook meteen waarom ze erbij had gezet dat ze haar werk zo belangrijk vond. Ze staat er vol passie in en vindt het werk harstikke mooi. Ik werkte toen als verpleegkundige op de IC in het ziekenhuis van de Vrije Universiteit in Amsterdam. Aan het begin van onze relatie heb ik veel in de auto gezeten. Ik belde weleens rond lunchtijd of ze al gegeten had. Dan scheurde ik over de A2 in 2,5 uur naar Roermond voor een late lunch.’
Hoe is het ontstaan dat jullie nu samen een praktijk hebben?
Elly: ‘Op mijn vijftigste ben ik psychologie gaan studeren. Daarvoor sprak het me nooit zo aan, maar Anneke heeft me laten zien dat psychologie veel technischer is dan ik dacht. Psychologisch onderzoek bijvoorbeeld en het gebruik van protocollen. Al moet je natuurlijk niet alleen maar heel technisch allerlei vragen gaan stellen, dan geven kinderen nooit antwoorden. Psychologie is dus meer dan dat. Een harstikke mooi vak! Toen ik nog studeerde, liepen we al eens langs ons huidige pand. Het was te huur. Anneke zei: “Over vijf jaar zijn de nieuwe huurders vast weg, en dan ben jij klaar met studeren, zullen we hier dan een praktijk beginnen?”’
Anneke: ‘Ik had al wel lang een droom om hier op de markt in Oirschot ooit een praktijk te beginnen. Ik ben hier geboren en opgegroeid. Dus toen ik dat bordje zag, zag ik dit al helemaal voor me. We zitten nu in een prachtig historisch pand.’
Hoe verdelen jullie het werk?
Elly: ‘Anneke behandelt, en ik doe de rest. Dat moet ook, anders loop je elkaar in de weg.’ Anneke: ‘Elly doet echt alles: personeelszaken, ICT, zorgverzekeringen, wcpapier… Lost ze allemaal op. Dan kan ik me op de inhoud storten. Naast werken op de praktijk werk ik nog voor justitie en geef ik veel supervisie.’
Wat maakt het werk voor jullie bijzonder?
Elly: Van de week kwam er man binnen, heel chagrijnig. Hij keek bezorgd ook. Hij reageerde kortaf en mopperig toen ik hem begroette. Maar toen hij terugkwam van het gesprek met een van onze psychologen straalde hij opeens weer. Echt alsof er kilo’s van hem af waren gevallen. Dát maakt het werk bijzonder.’
Anneke: ‘Vaak wordt er gezegd dat psychologen mensen willen helpen, daar heb ik niet zo veel mee. Ik vind ontwikkeling erg belangrijk en als mensen met een psycholoog praten, werken ze aan hun eigen ontwikkeling. In de breedste zin van het woord. Dat kan gaan over het verwerken van trauma’s, maar ook over opener zijn naar jezelf toe, of vrijer kunnen denken. Soms maken mensen strakke structuren of kaders in hun denkpatronen, maar raken ze daar op een gegeven moment in vast. Als psycholoog neem je daar iets van weg. Of faciliteer je dat ze die strakke structuren of kaders zelf weg kunnen halen. Want ze doen het uiteindelijk zelf. Ik vind mensen die met een psycholoog praten vooral heel sterk.’
Elly: ‘Sommige cliënten vinden zichzelf slap. Dat bespreek ik dan met ze. Als psycholoog kun je wel helpen, maar voor de cliënt is het keihard werken. En dat vind ik juist sterk, dat je naar jezelf kijkt en jezelf verder wilt ontwikkelen.’
Hebben jullie het tijdens het avondeten vaak over de praktijk of over hele andere dingen?
Anneke en Elly in koor: ‘Dat kan beide!’
Anneke: ‘Omdat we geen kinderen hebben, is werk wel een groot deel van ons leven, maar we hebben het ook over genoeg andere zaken.’
Elly: ‘Als het over het werk gaat, is het óf leuk, óf ik maak me ergens zorgen over. Bijvoorbeeld over de situatie in de jeugdzorg. Maar Anneke is wel een meester in balans houden, en ik heb ingevoerd dat we eens in de twee of drie maanden een week vrij hebben. Dat moet ook wel, omdat we bijna tachtig uur per week werken.’
Anneke: ‘Nee. Geen tachtig.’
Elly: ‘Wel veel.’
Is het ook weleens ingewikkeld om een relatie te hebben én collega’s te zijn?
Anneke: ‘Ik vind van niet.’
Elly: ‘Eens. Misschien vinden de psychologen die hier werken het ingewikkeld? We houden het wel gescheiden: als iemand iets in vertrouwen tegen Anneke zegt, krijg ik het niet te horen in ieder geval.’
‘Vaak wordt er gezegd dat psychologen mensen willen helpen, daar heb ik niet zo veel mee.’
Anneke
Leren jullie dingen van elkaar?
Elly: ‘Zeker. Ik ben nogal direct en Anneke is veel beter in ergens nog over nadenken en het dan veel netter brengen. En ze kan heel goed op een manier met mensen praten, zonder echte vragen te stellen, maar dat er toch antwoorden komen. Heel subtiel. Ik weet niet hoe ze dat doet. En ze krijgt ook de stille cliënten aan het praten. Dat vind ik heel knap.’
Anneke: ‘Het belangrijkste verschil tussen ons is inderdaad dat ik meer een binnenvetter ben, en Elly directer is. Ze houdt bovendien de gezelligheid in de praktijk. Als ze het alleen met mij moesten doen, was het een stuk saaier geweest. Ik ben vooral bezig met de inhoud en het werk. Elly zorgt voor de vrolijke noot en heeft aandacht voor de mensen die hier werken.’
Elly: ‘En zo zitten we eigenlijk nooit in elkaars vaarwater, maar vullen we elkaar juist aan.’
Beeld: Astrid van Heerebeek-De Veer
