Wat wilde je vroeger worden?
‘Dierenarts. Mijn opa was dierenarts en zijn verhalen spraken me altijd aan. Ik hield ook gewoon veel van dieren. Uiteindelijk ben ik eerst begonnen aan de bachelor Algemene sociale wetenschappen (ASW), voordat ik Psychologie ging doen. Mijn vader heeft ook ASW gedaan. Het is een hele brede studie, waarin naast psychologie bijvoorbeeld ook culturele antropologie aan bod komt. Na een jaar wilde ik me eigenlijk wel iets meer ergens op focussen, en iets doen wat minder breed was. Neuropsychologie leek me wel wat. Ik wist van dat eerste jaar al dat het meer feitelijk en theoretisch zou zijn – waar bevinden de verschillende hersenkwabben zich bijvoorbeeld in het brein? Dat sprak me aan, en de overlap met de zorg ook. Toen ben ik overgestapt en aan psychologie begonnen.’
Wat heb je tot nu toe geleerd van het bestuursjaar?
‘De regelmaat en het ritme van dit werk bevallen me heel goed. Eigenlijk vind ik dit veel fijner dan studeren waarin je veel pieken vlak voor tentamens –, en dalen – na die tentamens hebt. En wat ik niet had verwacht is dat het samenwerken met de rest van het bestuur zo intensief zou zijn. Verder is het interessant om te zien hoe de groep en ieders rollen veranderen als de helft van het bestuur wisselt. Mijn eigen rol veranderde ook na een halfjaar. Ik voel me verantwoordelijker. Over alles dat goed gaat, maar bijvoorbeeld ook over of het goed gaat met de nieuwe bestuursleden en dat ze het leuk vinden. Ik heb ook meer zelfvertrouwen in alles wat ik doe en een meer uitgesproken mening.’
Waar lig je weleens wakker van?
‘Iets heel praktisch, maar: ik ben bang voor inbrekers. Soms maak ik me dus zorgen over of de voordeur wel op slot zit. Voordat ik hier woonde, werd de deur nooit op slot gedaan. Als er nu nog een huisgenoot thuiskomt terwijl ik al in bed lig, ben ik bang dat ze dat vergeten. En dan kunnen inbrekers heel gemakkelijk met een bankpasje binnenkomen. Verder lig ik ook weleens wakker als ik de dag erna iets leuks ga doen. Dan ben ik bang dat ik niet kan slapen. En dat ik dan de volgende dag te moe ben om te genieten. Bij iets belangrijks heb ik dat niet. Dan weet ik dat het wel goed komt en prima kan functioneren op een nachtje minder slaap.’
Wat zijn je toekomstplannen?
‘Ik wil of de master Klinische neuropsychologie doen aan de Universiteit van Amsterdam of aan die van Utrecht, of de master Medische psychologie in Tilburg. Ik zou graag in een revalidatiecentrum werken of in een ziekenhuis met revalidanten als neuropsycholoog. De diversiteit van de mensen daar spreekt me aan. Iedereen die bijvoorbeeld een dwarslaesie heeft gehad, heeft weer een heel ander verhaal en andere hulp nodig. En deze mensen verschillen ook weer van de mensen die bijvoorbeeld een been moeten missen. Werken in een multidisciplinair team spreekt me daarom ook aan.’
