Ook op het gebied van gedragsverandering is een vleugje dramatiek mij niet vreemd. Zo is het me, op weg naar een gezonder leven, te min om twee weken doordeweeks geen chips te eten. Nee, groots en meeslepend verkondig ik her en der mijn nieuwste masterplan: stoppen met roken, geen geraffineerde troep en gluten eten, driemaal per week sporten, elke dag mediteren, en doordeweeks geen alcohol. Dat heb ik nog geen week volgehouden.
Ik ben niet de enige. Het is een universele menselijke trek, het verlangen om zelf grootse, meeslepende veranderingen door te voeren en gevechten aan te gaan, en om dit soort veranderingen en gevechten te aanschouwen in anderen. Geen enkele kaskraker in de bioscoop gaat over een protagonist die in kleine doch doeltreffende stapjes een boef verslaat, een potentiële geliefde voor zich wint, of van een hardnekkige drugsverslaving afkomt. Het is altijd groots en meeslepend, en stiekem smullen we van alle tegenslag die eerst overwonnen moet worden om uit te komen bij het gedroomde resultaat.
Van dit gegeven vond ik niet zoveel – behalve dan dat dramatische gedragsverandering mij een uitstekend idee leek zonder evidentie voor het succes ervan – totdat ik het boek Steeds Leuker las van Jelle Hermus. Hermus heeft zich tot doel gesteld mensen aan te sporen hun leven steeds leuker te maken. Hoe? Dus niet met grootse, meeslepende gedragsveranderingen maar juist met kleine, haalbare stapjes. Hoe zo’n stapje eruit moet zien, daar moet je op ‘broeden’ zoals Hermus dat noemt; maar wat het stapje absoluut moet zijn, is simpel. Sterker nog, zo simpel dat je eigenlijk denkt dat het te makkelijk is. Hmmm, saai, was mijn eerste reactie. Zo zou mijn eerste stapje richting gezonder eten kunnen zijn: ik ontbijt de komende twee weken niet met brood. Ja, waar is dan de struggle? Dit is zo makkelijk, zo kan ik nooit de held zijn.
Toch probeerde ik het. En verdomd, het werkt best goed. Een van mijn doelen is dat ik meer dingen wil doen die me energie geven. Het eerste stapje – ik geef toe: dat was achteraf iets meer impulsief dan het resultaat van weken broeden – was me aanmelden voor een DJ-opleiding. Met als gevolg dat ik deze week mijn eerste set ga opnemen. Een ander klein stapje was een e-mail sturen naar een uitgever. Met als gevolg dat ik binnenkort een boek ga schrijven. Dus tja, ik mag dan geen held zijn in mijn eigen kaskraker, mijn leven wordt wel steeds leuker en is allesbehalve saai.
Fotografie: Stijn Rademaker