Wie denkt aan veiligheidsrisico’s bij psychedelische therapie, denkt waarschijnlijk allereerst aan bijwerkingen van geestverruimende middelen zoals hoofdpijn, misselijkheid en angst. In een opiniestuk in JAMA Psychiatry stellen Canadese en Amerikaanse onderzoekers echter dat het grootste gevaar schuilt in de therapeutische begeleiding. Twee auteurs spreken uit eigen ervaring: tijdens een mdma-sessie werden zij slachtoffer van seksueel misbruik. Thans bestaan er nog geen empirisch geteste richtlijnen voor het therapeutisch handelen tijdens psychedelische therapie. Therapeuten verlaten zich daarom op een handvol richtlijnen en observaties. Zorgzame aanraking zou het therapeutische proces bespoedigen, patiënten geruststellen en hun focus terugbrengen naar hun innerlijke ervaring. Maar aanraking is omstreden, zeker als patiënten in een andere bewustzijnstoestand verkeren. De auteurs pleiten dan ook voor duidelijke richtlijnen voor therapeuten. Bovendien moet het onderzoeksveld flink worden opgeschud. Veel onderzoekers zijn gelieerd aan de psychedelische industrie, daarom moeten onafhankelijke onderzoekers worden uitgenodigd. Ook is meer kwalitatief onderzoek nodig. Om negatieve effecten van psychedelische therapie te leren kennen, is het belangrijk goed te luisteren naar ervaringsdeskundigen.
Bron: McNamee, S. et al. (2023). Studying harms is key to improving psychedelic-assisted therapy-participants call for changes to research landscape. JAMA Psychiatry, doi:10.1001/jamapsychiatry.2023.0099
Beeld: Shutterstock
