Met die vraag heeft een groep Nederlandse psychologen zich beziggehouden. Zij bestudeerden data die op 9-, 13-, 16- en 21-jarige leeftijd waren verzameld bij 110 deelnemers aan een langlopend onderzoek (de Nijmeegse Longitudinale Studie). Het beloop van eenzaamheidsgevoelens werd afgezet tegen gevoelens van angst, depressie en zelfvertrouwen op 9- en 21-jarige leeftijd.
Ruim de helft (56%) had al die jaren maar weinig gevoelens van eenzaamheid ervaren. Een vijfde (22%) was zich over tijd eenzamer gaan voelen, bij nog eens een vijfde (22%) namen de eenzaamheidsgevoelens eerst toe (op 13-jarige leeftijd) en daarna af. Degenen die zich ófwel eenzamer waren gaan voelen ófwel juist minder eenzaam (na een aanvankelijke toename) scoorden op hun 21ste hoger op depressie en lager op zelfvertrouwen. De jongeren bij wie de eenzaamheidsgevoelens waren toegenomen voelden zich op 21-jarige leeftijd ook significant angstiger.
Is daarmee de conclusie gerechtvaardigd dat de ontwikkeling van eenzaamheidsgevoelens kan leiden tot psychosociale klachten? Dat kun je je afvragen. Gevoelens van depressie, angst, gebrek aan zelfvertrouwen en eenzaamheid gaan hand in hand, heeft eerder onderzoek al aangetoond. Ook uit déze studie blijkt dat eenzaamheid, depressie, angst en gebrek aan zelfvertrouwen op 21-jarige leeftijd hoog met elkaar correleren. Net als ze dat op 9-jarige leeftijd doen.
Kennelijk zijn het allemaal kanten van dezelfde medaille.
Bron: Hutten, E. et al. (2021). Trajectories of Loneliness and Psychosocial Functioning. Frontiers in Psychology, 12: 689913, doi: 10.3389/ fpsyg.2021.689913.
Beeld: MasobPhoto/shutterstock.com
