Het principe van reconsolidatie-interventie is eenvoudig: roep een irrationele angstherinnering op in het geheugen, maak deze instabiel zodat de herinnering opnieuw moet worden opgeslagen en voorkom dat dit gebeurt door het toedienen van een stof die het vormen van geheugensporen tegengaat. Bij een geslaagde reconsolidatie-interventie is de angstige herinnering dan na een nachtje slaap uit het geheugen verdwenen.
Om een herinnering instabiel te maken, is het nodig dat er iets onverwachts gebeurt. Zo wordt de overtuiging dat spinnen gevaarlijk zijn aan het wankelen gebracht als iemand iets langer dan normaal in de buurt van een spin blijft, en merkt dat de spin hem niet aanvalt. In exposure-therapie duurt deze blootstelling langer en vormt iemand nieuwe herinneringen terwijl de oude herinnering daarnaast ongewijzigd blijft bestaan (extinctie-leren). Tussen de reconsolidatie-fase (na een paar minuten) en de extinctie-fase (een paar uur) zit de zogenoemde limbo-fase, waarin er niks in het brein gebeurt. Duurt de blootstelling in een reconsolidatie-interventie te lang, dan blijft de herinnering dus stabiel en is er geen therapeutisch effect.
In een reconsolidatie-studie toetsten onderzoekers van de Universiteit van Amsterdam de hypothese dat na een blootstelling van 3 respectievelijk 14 minuten de reconsolidatie- respectievelijk de limbo-fase zou optreden. Maar de dag na de reconsolidatie interventie liet de 14-minuten groep dezelfde (forse) angstvermindering zien als de 3-minuten groep. Het reconsolidatie-interval is dus mogelijk ruimer dan gedacht.
Bron: Filmer, A.I. et al. (2022). Over the edge: Extending the duration of a reconsolidation intervention for spider fear. Translational Psychiatry, 12:261; https://doi.org/10.1038/s41398-022-02020-x
Beeld: SP rabbito/Shutterstock.com
