Op 11 september 2001 betoogde Diederik Stapel tijdens zijn inaugurele rede dat de sociale psychologie wetenschappelijk hoog aangeslagen moet worden: ‘De natuurkunde mag zichzelf dan tot koning hebben gekroond, de sociale psychologie is de koningin.’
Dit beeld van de psychologische wetenschap als onfeilbare bron van kennis keert ook terug bij Nobelprijswinnaar Daniel Kahneman. In zijn bestseller Thinking, Fast and Slow uit 2011 prijst Kahneman het psychologisch onderzoek naar het fenomeen priming. Een beroemd voorbeeld van priming is dat mensen langzamer zouden gaan lopen nadat ze woorden hebben gelezen zoals ‘grijs’ en ‘rollator’; deze woorden activeren het concept ‘bejaarde’ en dat concept is op zijn beurt weer geassocieerd met langzamer lopen. Kahneman is danig onder de indruk van dit type onderzoek, maar in mijn ervaring kunnen wetenschappers vaak hun lachen niet inhouden als ze ermee worden geconfronteerd. Wellicht deelt Kahneman deze ervaring, want hij schrijft: ‘Wanneer ik priming experimenten bespreek dan reageert het publiek vaak met ongeloof (…) Maar het idee waar je je op
